O gato negro

O Gato Negro (1843) é un dos relatos curtos máis coñecidos do mestre do conto gótico Edgar Allan Poe. Cunha narración en primeira persoa, o psicópata protagonista desvélanos o seu interior e as súas vivencias cos seus animais domésticos e a súa esposa. Sabemos que foi tenro na súa nenez, que era un amante de todo tipo de fauna. Que os quería. Que mesmo os acariñaba. Indícanos que casou novo e que tras un primeiro período feliz rodeado da súa esposa, os seus cans, a súa carpa e os seus paxaros, progresivamente foi agreando o seu ánimo e revelando o seu comportamento agresivo. Maltratando á súa muller, pegando aos animais.

E agora o comezo:

Non espero nin me interesa que se dea crédito á extraordinaria historia que vou narrar. Con todo, penso que mañá podo morrer, e quixese aliviar hoxe o meu aflixido espírito. Por iso desexo mostrar ao mundo o que en aparencia non son máis que unha serie de acontecementos domésticos, e que, con todo, polas súas consecuencias aterrorizáronme e torturado. A pesar de todo, non tratarei de esclarecelos. Confeso que non me produciron outro sentimento que o de horror, pero quizais a moitas persoas pareceranlles menos terribles. Talvez máis tarde haxa unha intelixencia que reduza a miña fantasía ao estado de lugar común. E posiblemente esa intelixencia, máis serena, máis lóxica, e menos excitable que a miña, atopará nas circunstancias que relato, con terror, unha serie normal de causas e de efectos naturais.

A docilidade e humildade do meu carácter sorprenderon desde a miña infancia. Tan notable era a tenrura do meu corazón, que fixera de min o xoguete dos meus amigos. Sentía unha auténtica paixón polos animais, e os meus pais permitíronme posuír unha gran variedade deles...