O Club de lectura Pantasmas de Papel do IES Fernando Esquío é o lugar onde queremos comentar, suxerir, alentar e compartir os libros que nos gustan....Animádevos e deixade os vosos comentarios "en cualquier lengua!"

18 de enero de 2022

El caso Hartung

El primer martes de Octubre, Rosa Hartung vuelve a su trabajo como ministra de asuntos sociales después de un año de ausencia, al haber vivido una situación dramática: la desaparición de su hija de 12 años. Linus Berger, un joven que sufre de una enfermedad mental, confesó haber matado a la chica, pero es incapaz de recordar donde quemó las varias partes del cadáver, que fue desmembrado. Hay una correlación entre el caso de la hija de la ministra y esta serie de asesinatos.

El mismo día que Rosa vuelve al parlamento, se encuentra el cadáver de una joven madre soltera, que ha sido brutalmente asesinada en su casa, en un suburbio de Copenhague – ha sido torturada y le han cortado una mano.

La joven investigadora Naia Thulin es informada al respecto, y junto con Mark Hess, que acaba de ser expulsado de la sede de Europol en La Haya, son enviados a investigar el caso. Al llegar al lugar del crimen, encuentran una figura de un hombrecito hecha con castañas. Parece que el muñeco está ocultando un secreto, aunque esto se atribuye a una coincidencia. Cuando otra mujer es asesinada –y en este caso, el cadáver de la víctima se encuentra con ambas manos cortadas- y a su vez se encuentra en el lugar del crimen otro muñeco hecho con castañas, Thulin y Hess empiezan a sospechar que hay una conexión entre el caso Hartung, las mujeres asesinadas y un asesino que está extendiendo el miedo a lo largo del país.

Empieza entonces una carrera contra el tiempo, ya que todo apunta a que el asesino cumple una misión que está lejos de terminar.

Recensión en Sólo novela negra. e en Negra y mortal.

11 de enero de 2022

Sen piedade


Podería contar moitas cousas daqueles dous días. Pero supoño que agora o único que importa é que Gordo era o meu mellor amigo, e que eu estaba fodido coma nunca. Porque ela xa non quería saber nada de min. E eu queríaa, maldita sexa, queríaa. Por riba das cidades, por riba das autoestradas, por riba do mar e das estrelas, eu estaba tolo por ela... Pero agora non parecía disposta a escoitarme. E Gordo comprendeuno. «Neno, o que ti necesitas é unha boa festa», dixera. E así foi como decidimos tomar prestado o coche do vello, un impresionante Dodge Charger do 68, e botarnos á estrada nunha viaxe feroz. A tumba aberta. Sen coidado nin precaución, sen tregua, sen límites. Sen piedade.


Desde que se estreou, alá polo 2012 con Os fillos do mar, o de Pedro Feijoo é un dos nomes que máis expectativas xera no leitorado galego, por iso cada nova aparición súa nos trinques das librarías adoita ser unha boa noticia para quen segue a literatura galega. Nesta ocasión chega cun título, Sen piedade, que fai lembrar historias clásicas ou propias do cinema, o filme de John Badhan que en castelán levou un título semellante resulta obvio mais a estrutura tramática da novela leva tamén a pensar na maneira en que Hitkchock tiña de transmitirnos as súas historias, sobre todo na súa capacidade para inculcarlle ao lector o temor a algo que vai suceder e as personaxes non poden controlar. Desde ese punto de vista, esta nova novela de Pedro Feijoo resulta moi cinematográfica, ten mesmo certo parecido coas road movie, desde o momento en que este tipo de filmes adoitan ser fuxidas cara a adiante, cousa que tamén se pode dicir desta novela, ademais de que tamén hai unha viaxe en auto polo medio.....
A situación de partida preséntanos a un mozo, Teo, que volve dos USA de maneira intempestiva, antes de rematar o curso que estaba estudando e coa única razón de querer recuperar a que fora a súa moza deica o momento en que el parte ao estranxeiro. Na súa volta xúntase con Gordo, amigo seu de vello, con quen confidencia e con quen emprende unha viaxe a Compostela coa finalidade de esquecer unha moza que segundo Gordo xa non o quere. Ben, iso é así, mais que fai a policía seguíndolles os pasos?, será só pola droga que levan?, será só polo auto que collen emprestado?, haberá algo máis que non se nos di? E que fan uns mafiosos seguíndolles tamén a pista?, será pola droga ou haberá outra razón? Por suposto, nós non imos desvelar a resposta a ningunha desas preguntas, formuladas para que o lector destas liñas decida se lle interesa a proposta lectora ou non.

Seguir lendo en Ferradura.blog
As cancións de Sen piedade no blog do autor.