O Club de lectura Pantasmas de Papel do IES Fernando Esquío é o lugar onde queremos comentar, suxerir, alentar e compartir os libros que nos gustan....Animádevos e deixade os vosos comentarios "en cualquier lengua!"

21 de diciembre de 2010

A banda se futuro


Carlota ten dezaseis anos e vai comezar o bacharelato nunha cidade nova e sen mar á que se trasladou a familia. Tivo que rapar a cabeza para curar un eccema e desexaría non empezar nesas condicións nun centro no que coñece a ninguén. Le no xornal unha información sobre a morte de Poch, líder do grupo dos anos oitenta Derribos Arias, pega unha foto del no seu cuarto e convérteo no confidente dos seus problemas e arelas. O seu diario, que compón o texto do libro, é a testemuña que nos transmite mesmo os seus diálogos.
Son duros os comezos no instituto co seu gorro, aínda que axiña lle aparece un valedor, Miguel, co que ela querería ter máis relación, pero el decídese pola guapa Paulina. Entre o día a día do instituto, co problema dun exame de Debuxo fixado unilateralmente pola profesora para un sábado, xorde a oportunidade de representar unha obra de teatro. Carlota vai facer un dos personaxes. Así comeza a súa continua comunicación con Moncho, que acaba declarándoselle. Cando á avoa lle aparece un cancro irremediable, parece abrirse unha porta do futuro a Carlota: xa non terá que seguir co pelo curto.


Se queres saber máis de Marilar Aleixandre podes entrar na súa páxina persoal e deste xeito coñecer o resto da súa obra, consultando a páxina da biblioteca veredes cales temos en empréstimo e unha reseña da autora cun video entrevista.

Saúde o boas lecturas no NADAL!
Aquí como agasallo vos deixamos un poema da autora ilustrado cun caligrama.

13 de diciembre de 2010

2ª lectura club de adultos: Un árbol crece en Brooklyn


En este libro, la autora desgrana la vida de los inmigrantes en las calles del Brooklyn de principios del siglo XX, cuando aquella zona estaba muy lejos de ser el barrio chic y de moda en que se ha convertido en la actualidad, y era en cambio el lugar de residencia de masas de recién llegados a un mundo en el que esperaban que sus sueños se hiciesen realidad.

La protagonista del libro es Frances Nolan, una niña que crece en un entorno difícil pero que manifiesta una fuerza para sobrevivir fuera de lo normal. Desde pequeña, cuando muchos pronosticaban una pronta muerte dado su aspecto frágil y enfermizo, Francie demuestra ser una persona llena de vida e inquietudes. Apasionada de los libros, dotada de una imaginación asombrosa -lo que se manifiesta a su vez en una marcada vocación de escritora-, y amante fervorosa de la escuela, Francie se irá educando junto a una madre luchadora, Katie, que trabaja a destajo para sacar a su familia adelante; un hermano al que adora, Neeley; y un padre, Johnny, sumamente encantador pero demasiado aficionado a la bebida y sin trabajo fijo. En esta familia son las mujeres las verdaderas fuerzas que soportan la dureza de la vida cotidiana, son los pilares de su supervivencia, y ello se demostrará una y otra vez a lo largo de la historia de los Nolan.

Francie es tan fuerte como un árbol. Para la autora, la niña (que podría ser un alter ego de ella en su propia infancia, pues se ha dicho del libro que contiene unos marcados rasgos autobiográficos) puede compararse a esos árboles que crecen en los lugares más inhóspitos para erguirse soberbios hacia el cielo:

"Un árbol crece en Brooklyn. Algunos lo llaman el árbol del cielo. Caiga donde caiga su semilla, de ella surge un árbol que lucha por alcanzar el cielo. Crece en solares delimitados por tablas entre montones de basura abandonada. Es el único árbol que crece en el cemento. Crece exuberante...sobrevive sin sol, sin agua, hasta sin tierra, en apariencia. Podríamos decir que es bello, si no fuera porque hay tantos de su misma especie."

Junto a Francie y Katie, son las mujeres las verdaderas protagonistas de la novela. Entrañable es el personaje de la tía Sissy, una mujer muy poco convencional y maltratada por la vida, pues había dado a luz varios niños que murieron al poco tiempo de nacer. La relación entre Francie y su tía es muy especial, y Sissy nos aparece como una persona llena de ternura, enamorada de la vida y de los hombres, y por ello mismo muy criticada en su entorno, incluso por su propia familia.

La novela de Betty Smith, publicada en 1943, no tardó en convertirse en un best-seller. Miles de personas se vieron identificadas en los personajes de la historia. Los inmigrantes, los pobres, eran los verdaderos protagonistas. Y, junto a ellos, se ensalzaba el valor del esfuerzo y la educación como instrumentos de cambio que podían marcar el futuro de las personas. Por otro lado, la autora critica los convencionalismos sociales y la cerrazón de una sociedad que, afortunadamente, estaba empezando a cambiar gracias, entre otras cosas, a la extensión de la educación gratuita, que alcanzará a casi todas las clases sociales. Es pues un fiel retrato de la vida en la Nueva York más desfavorecida de principios del siglo pasado. De ahí su rotundo éxito nada más ser publicada.



Gracias a Elena en Perdida entre libros

1 de diciembre de 2010

Cometas en el cielo




Sobre el telón de fondo de un Afganistán respetuoso de sus ricas tradiciones ancestrales, la vida en Kabul durante el invierno de 1975 se desarrolla con toda la intensidad, la pujanza y el colorido de una ciudad confiada en su futuro e ignorante de que se avecina uno de los periodos más cruentos y tenebrosos que han padecido los milenarios pueblos que la habitan. Cometas en el cielo es la conmovedora historia de dos padres y dos hijos, de su amistad y de cómo la casualidad puede convertirse en hito inesperado de nuestro destino. Obsesionado por demostrarle a su padre que ya es todo un hombre, Amir se propone ganar la competición anual de cometas de la forma que sea, incluso a costa de su inseparable Hassan, un hazara de clase inferior que ha sido su sirviente y compañero de juegos desde la más tierna infancia. A pesar del fuerte vínculo que los une, después de tantos años de haberse defendido mutuamente de todos los peligros imaginables, Amir se aprovecha de la fidelidad sin límites de su amigo y comete una traición que los separará de forma definitiva. Así, con apenas doce años, el joven Amir recordará durante toda su vida aquellos días en los que perdió uno de los tesoros más preciados del hombre: la amistad.

Citas de este "libro con luz":
- "En Afganistan hay muchos niños, pero poca infancia”
– “Cuando mientes le robas a alguien el derecho a la verdad”
– “Por tí lo haría mil veces”

30 de noviembre de 2010

Chamando ás portas do ceo




Desde o Club de lectura Arao no IES Pedra da Guía chéganos esta obra de Jordi Sierra i Fabra outro dos nosos clásicos mooi queridos na nosa biblioteca, e non só nos prestan as obras senón tamén empregamos o seu GLOSTER.
Moitas Grazas aos compoñentes do club e a Emilio!!!

Silvia, estudante de Medicina, marcha á India para traballar como cooperante durante o verán nun hospital situado nun perdido lugar do mundo. Ao facelo, enfrontáse cos seus pais e co seu noivo, e toma así, seguindo o seu instinto e o seu corazón, unha decisión que cambiará a súa vida e a súa forma de pensar. Na India coñecerá a dor e o sufrimento dos que non teñen nada, pero tamén a alegría e a paz da súa conciencia, e vivirá a cabalo non de dous, senón de tres mundos: por un lado Arturo, que a espera en España; por outro Leo, o médico, cooperante coma ela, capaz de renunciar a todo por estar alí; e, finalmente, Mahendra, o hindú que garda o máis doloroso dos segredos e que a introducirá nun novo horizonte sen fronteiras.

14 de noviembre de 2010

1ª sesión do club de lectura de adultos: benvida a tod@s


Seis mulleres moi diferentes entre si asisten a clases de calceta, un lugar onde converxen as súas frustracións pero onde, ao mesmo tempo, toman conciencia da súa situación e da necesidade de superala. A través dun espazo tan tradicionalmente feminino como a calceta, María Reimóndez dá a voz a estas mulleres que, dende as súas diferenzas, conseguen encontrar na unión a forza necesaria para sobrepoñerse a un presente que as nega ou menospreza. Cun estilo áxil que fai da lectura unha experiencia entretida e, ás veces, mesmo hilarante. A autora del club da calceta ofrécenos unha novela que, tras a sorpresa que causa, fai emerxer unha profunda reflexión e revisión sobre a condición feminina. Inspiradas na figura liberadora da tía Davinia, Matilde, Anxos, Rebeca, Elvira, Luz e Fernanda fannos partícipes da súa historia dende un multiperspectivismo que desfai os fíos dunha sociedade machista.

María Reimóndez, nacida en Lugo en 1975, é tradutora e intérprete de profesión. Tamén é fundadora e presidenta da ONG Implicad@s non Desenvolvemento e columnista en Vieiros. Deuse a coñecer en 2002 co poemario Moda galega. Dende entón publicou Caderno de bitácora (2004), polo cal recibiu o premio de novela Mulleres Progresistas de Vigo 2003, Usha, novela xuvenil que foi finalista do premio Merlín 2005 e, por último, O club dá calceta (2006), finalista do Premio Xerais de Novela 2005.

Trailer da película

Entrevista coa autora:

2 de noviembre de 2010

A droga da obediencia

No segundo grupo iniciamos a nosa andaina con esta obra de Pedro Bandeira: La droga de la obediencia. Para a súa presentación lembrade o voso portugués.

Dela lemos: "Non hai escravo máis desgraciado e servil que aquel que non é consciente da súa situación e crese libre. Non hai dominador máis poderoso que aquel que goberna a tales súbditos. Baixo a fórmula de unha nova droga que controla vontades, Pedro Bandeira está a alertar sobre todo aquilo que nas nosas sociedades supostamente democráticas lévanos a escravizarnos: as drogas, por suposto, pero tamén sutís mensaxes políticas,o consumismo, o hedonismo, o desexo de borrar calquera dor ou sufrimento nas nosas vidas...Non é unha historia de ciencia-ficción senón de realidades cotiás. Aínda que envolvidas nunha emocionante trama detectivesca na que un grupo de rapaces, van encontrando pistas que lles levan a desvelar os misterios que a policía non hai logrado resolver. Non faltan tampouco o perigo físico, os códigos secretos nin os disfraces. A diversión está garantida e o lector avisado pode poñer a proba os seus dotes dedutivos e indutivos, porque o autor é xeneroso e pon as cartas sobre a mesa, só hai que estar atento e non desperdiciar ningún detalle."
Podedes ler o primeiro capítulo.

1 de noviembre de 2010

La hija de la noche


 

La hija de la noche es la primera lectura del 1º grupo de nuestro club de lectura. En esta ocasión nos embarcamos en una historia de misterio de la que la autora nos cuenta que el título inicial iba a ser "Sed", muy sugerente para el contenido. Fueron los lectores quienes finalmente eligieron este otro.

En el cartel tenéis información variada sobre la obra, aquí os dejo un comentario y espero los vuestros:

"Esta historia se me ocurrió después de ver en el cine Blade II. Hubo una escena que me llamó mucho la atención; no era más que un momento en la película, pero yo pensé que era un buen punto de partida para un libro. No puedo decir de qué secuencia se trata porque revelaría una parte muy importante de la trama del libro, así que…"

Algunos de los seguidores de la autora se han animado a enviarle alguna ilustración sobre la obra, ¿cual os gusta más?

27 de octubre de 2010

Xa estamos de volta


Xa estamos de volta con moitas ganas.
Seguimos os do curso pasado con nov@s incorporacións
que esperamos sexan moi productivas.
Benvid@s a tod@s!
Este curso ademáis temos un grupo de adultos a piques tamén de empezar...
lles demos tanta envexaaaaa!
Esperamos que a escolla inicial sexa do voso agrado e
despois xa nos falaredes das vosas preferencias.
Lembrade que este ano tamén temos Xornadas Literarias na casa do Concello,
concurso para o 2 de abril e algunha sorpresa.

19 de mayo de 2010

Lecturas varias





A proposta dos alumnos deste grupo, nesta ocasión imos a ter lecturas variadas según os intereses deles. Algúns títulos tratan de medo, suspenso, aventuras...
Na última sesión faremos unha posta en común para espertar a curiosidade aos demáis sobre as razóns da escolla e así promoveremos o empréstito de cara ao verán.

Vos tedes a palabra!

18 de mayo de 2010

Guía del autoestopista galáctico


Un jueves a la hora de comer, la Tierra es demolida para poder construir una nueva autopista hiperespacial.
Arthur Dent, un tipo que esa misma mañana ha visto cómo echaban abajo su propia casa, considera que eso supera lo que una persona puede soportar. Arthur huirá de la Tierra junto a un amigo suyo, Ford Prefect, que resultará ser un extraterrestre emparentado con Zaphod Beeblebrox, un pirata esquizoide de dos cabezas, en cuya nave conocerá al resto de personajes que lo acompañarán: un androide paranoide y una terrícola que, como él, ha logrado escapar.
Douglas Adams fue el creador de toda una serie de manifestaciones de la Guía del autoestopista galáctico: primero fue novela radiofónica, luego se convirtió en libro, series televisivas y teatrales, un juego de ordenador, cómics y toallas de baño.

En la wikipedia

Versión online.

Día de la toalla.

25 de abril de 2010

Delicioso suicidio en grupo


Miles de finlandeses se lanzan cada año por un precipicio o inhalan dióxido de carbono del tubo de escape. Precisamente el día de San Juan, la fiesta de principios del verano, Onni Rellonen, un empresario en crisis, decide poner fin a su vida. Pero apenas ha encontrado un granero apartado, unos ruidos lo detienen. Onni salva a otro visitante del granero, el coronel Kemppainen, un viudo que había decidido matarse ese mismo día. Ambos renuncian al común propósito y empiezan a charlar sobre los motivos que les impulsaban. Toman una sauna, beben coñac y empiezan a tutearse, hasta que se rinden ante la evidencia: existe un gran número de candidatos al suicidio. Nace así una larga amistad y la idea de fundar una asociación de «aspirantes a suicida». Así, treinta y tres compañeros deciden partir, en un flamante autocar, en busca de un suicidio colectivo digno: cruzarán Europa hasta encontrar el mejor acantilado desde el que lanzarse deliciosamente al vacío.



Con más de treinta novelas publicadas, el finlandés Arto Paasilinna ha conseguido que cada uno de sus libros sea un acontecimiento en su país. A partir de 1979, no hay año sin un nuevo libro de Paasilinna, y los finlandeses se diría que los leen con la misma afición con que usan la sauna. La razón primordial de tanto éxito es que son novelas indudablemente divertidas, pero no por ello insustanciales; su sentido de lo cómico recuerda, de alguna manera, el cine mudo, en concreto la actitud impasible de Buster Keaton frente a la tontería: un humor muy serio, que se sirve de la parodia para revelar la chifladura tanto de los estrafalarios como de los que se avienen a la más cruda normalidad. En todos alienta un anhelo, nunca logrado, de felicidad o placidez, que se remedia con actuaciones disparatadas. La visión de Paasilinna, aunque satírica y ácida, es también compasiva; de ahí que la locura de sus personajes libere al lector, momentáneamente, del absurdo y la angustia de la sociedad actual. Hay algo, sin duda, terapéutico en la narrativa de este prolífico escritor finlandés, y en todo caso es seguro que con sus libros contribuye decididamente a que sus compatriotas resistan mejor los largos inviernos.

24 de abril de 2010

Visita de Rosa Aneiros




Si ler nos gusta, ter a posibilidade de acercarnos á persoa que nos fixo gozar da lectura aínda máis. No club de lectura puidemos falar, preguntar e rir con Rosa Aneiros que creou un espazo máxico nunha tarde de marzo na Casa das Palmeiras de Neda.
Recoñeceu que o que máis lle gustaba era contar historias e demostrouno falando de como as pensaba, de a razón dos seus personaxes, de como se inspiraba… Por exemplo, confesounos que as historias de “As de bolboretas” estaban baseadas en xente real a quen ela quixo poñer nome e cara para que deixaran de ser só cifras.
A ela chamoulle a atención a xuventude dos membros do club e que, a diferenza dos que tiña o costume de visitar, a maioría foran chicos.
O certo é que, a pesar de estar en plenos exames e ser un mércores pola tarde, os rapaces do club non se querían ir. Polo menos, todos conservamos no noso caderno a súa firma e no noso recordo as súas palabras.

Aquí tedes unha mostra do que lles pareceu:

Alejandro dí: " Pareceume unha excelente persoa e moi graciosa que nos comentou cousas que lle pasou e que coñecimos grazas as organizadoras do club de lectura, que son unhas magníficas persoas e nos animan a ler moito (Begoña e Loles).
Un día fomos á Casa das Palmeiras para estar con Rosa Aneiros. Algúns dos membros do club fixeron a entrada de Rosa e nos contaron cousas da súa vida. Despois fixemos preguntas e ela nos contestou a todo con amabilidade e contento. Despois falamos sobre os seus libros e nos comentou cousas curiosas que lle pasaron noutros institutos. Ao final nos firmou na carpeta do club."

23 de abril de 2010

O club nas Xornadas Literarias de Neda




Como todos os anos os membros do noso club participan nas Xornadas Literarias de Neda que neste ano trataban a Fernando Pessoa como autor a estudar.
Tivemos que facer un inciso na nosa programación de lecturas do club pero o motivo valía a pena.
No blog da biblioteca xa falabamos de o ben que o fixeron e agradecíamos o seu traballo aos rapaces e a nosa compañeira de fatigas Loles.
Aquí vos deixamos o reportaxe fotográfico do evento e a presentación dos rapaces, quen ademáis de facer unha introducción á figura do autor e os seus heterónimos, logo leron uns poemas explicando o porque da súa escolla, o que lles dicía a selección.

Unha gozada para os entendidos e todo un divertimento para os profanos!


13 de abril de 2010

Orzowei

Isa es un niño blanco abandonado en medio de la selva africana, encontrado y criado como un hijo por un gran guerrero y su esposa, pertenecientes a la tribu bantú de etnia swazi. Por el color de su piel, no es totalmente aceptado por los miembros de la tribu, que para reconocerlo lo llamaron "Orzowei" (el encontrado). Su principal rival es Mesei, el hijo del jefe. Por razones raciales Orzowei no es aceptado por los guerreros de su tribu, por lo que tiene que superar unas duras pruebas de iniciación. Tiene que alejarse de su "pueblo" y refugiarse en la selva cerca de una tribu de bosquimanos donde es adoptado nuevamente como hijo por Pao. Muy a su pesar, Orzowei tendrá que luchar contra los swazi que lo encontraron por vez primera, y por lo tanto tendrá que luchar contra su enemigo de toda la vida, Mesei.
Orzowei es una obra clásica de la literatura juvenil, galardonada con los prestigiosos premios UNESCO, Florencia y Hans Christian Andersen. Y con buenos motivos: sus páginas son un espejo en el cual se pueden observar los prejuicios más absurdos de los seres humanos. La historia de Isa es un canto contra el racismo en el que no falta la aventura y bellas descripciones.




1 de marzo de 2010

Eu de maior quero ser


Ainhoa, Cris, Fran, María e Miguel son cinco universitarios que viven nun piso da rúa Casa Reais na Cidade Vella compostelá e que están a punto de finalizar a carreira, agás o último ao que lle resta un curso. As diferenzas en canto a madureza, expectativas ou extraversións non impiden un ambiente de franca camaradaría e ansias revolucionarias ás que se lle intúe o final. Este final é en realidade a copia da transición da adolescencia á vida adulta, con todos os medos e incertezas que carrexa.
Como se mostra na obra, non todos serán capaces de facer realidade as ilusións creadas e haberá quen consiga o éxito persoal, quen quede só co profesional ou quen encalle nunha tranquila mediocridade. A pesar da boa relación entre o grupo, quedan ocultos, grazas a silencios cómplices ou á falta de perspicacia dalgún dos protagonistas, paixóns sentimentais enterradas ou sexualidades heterodoxas que non se é capaz de sacar á superficie.

En conxunto, a novela representa unha viaxe ao "modus vivendi" dos estudantes de Santiago e a un período vital imposible de esquecer pero que non volverá. No texto reflíctense os temas que máis preocupan aos mozos como as dificultades de alcanzar a estabilidade afectiva, os problemas da vivenda, do traballo ou a incerteza do futuro.

Non esquezades que a autora estará conosco
o vindeiro 17 na Casa das Palmeiras.

8 de febrero de 2010

Mecanoscrito da segunda orixe

Se é certo que os extraterrestres aniquilaron a humanidade, quizais todos sexamos fillos de Alba e Dídac. ¿Será auténtico o manuscrito onde se conta a súa historia?

Resumo
No ano 7138 da nova era fíxose público O mecanoscrito da segunda orixe, un antigo libro, case esquecido, que enfronta ós especialistas. ¿É un documento histórico ou unha novela? O certo é que a historia que conta (a aniquilación da especie humana a mans dos extraterrestres e a loita pola superviviencia dun neno e dunha moza) ten un extraordinario poder de suxestión.

Así empeza
"Caderno da destrucción e da salvación.
Alba, unha rapaza de catorce anos, virxe e morena, viña da veiga da casa cunha patela de figos mouros, vendimiños, cando se detivo para amoestar a dous nenos..."

Reseña da editorial.
Ler o libro en castelá

26 de enero de 2010

Ás de bolboreta


Na “Luzada”, a cafetaría de Patricia, conflúen cada mañá os camiños que transitan os personaxes de Ás de bolboreta, a novela de Rosa Aneiros gañadora do Premio Fundación Caixa Galicia de literatura xuvenil 2009.
O de Manuel, un neno de orixe africana, a quen lle morreu a súa nai adoptiva, que comparte varias horas do día co seu avó. O de Lola e Eusebio, un matrimonio de persoas maiores que viven soas e deben enfrontar as difíciles decisións que esixen a vellez e a aparición da enfermidade. O de Iqbal, un mozo de pais paquistanís que decidiu marchar de Londres tras os atentados terroristas no metro de 2005. O de Aysel, unha kurda que manifesta a impotencia que sente pola indiferenza con que a comunidade internacional acolle a represión exercida contra o seu pobo por parte do goberno turco. O dos alpinistas do monte Gurugú, dous mozos nixerianos que tentan atravesar o valado da fronteira de Melilla para poder reunirse coa súa tía, que agarda todos os días no bar unha chamada que confirme a chegada dos seus sobriños a Galicia. E tamén o de Paco e Adolfo, dous homes covardes que non aprenderon a considerar as súas mulleres como compañeiras de viaxe, e o da señora Filomena, e o de Ana, e o de Fiño…
Reseña de Rosa Aneiros en Xerais

14 de enero de 2010

El polizón del Ulises

Jujú pasa as tardes no faiado da casa, que se converteu no seu barco, o «Ulises», a señorita Florentina (unha pomba) e o seu fiel Contramestre (un cadelo) acompáñanlle en todas as súas aventuras. Os días de Jujú son aburridos máis ben. Criárono tres tías solteironas, que o encontraron nunha seira fronte á porta de casa e só espera a hora da sesta para escapar ao «Ulises». Pero un bo día, a súa vida vese alterada pola entrada dunha polisón no seu barco-faiado. Un mariñeiro que se escapou das autoridades. Primeiro asustado e obrigado, pero coa íntima convicción de que o xusto é axudar ao polisón, Jujú axúdalle. Lévao comida e cúrao unha ferida. Pouco a pouco vanse facendo amigos e empezan a planear unha fuxida xuntos...

Entrevista coa autora.
A autora, Ana Mª Matute, con catro anos xa imaxinaba as súas historias e as reflexaba nos seus dibuxos.
Si queres ser escritor sigue o Decálogo para ser escritor da autora.
Páxina oficial da autora.