O Club de lectura Pantasmas de Papel do IES Fernando Esquío é o lugar onde queremos comentar, suxerir, alentar e compartir os libros que nos gustan....Animádevos e deixade os vosos comentarios "en cualquier lengua!"

24 de enero de 2012

A noite d'O Risón




Hai corenta anos, nun bar de pescadores, chamado O Risón, dunha vila da costa do Cantábrico na desembocadura do río Eo, nunha noite de treboada, coma non se lembra outra, un grupo de mariñeiros atrapados polo temporal e varios personaxes misteriosos, comezan a contar historias sobre tormentas, naufraxios e mortos. Xunto a eles, o protagonista, unha persoa allea ao mar que non pode regresar á súa casa por mor do temporal, pasará unha noite inesquecible, na que as súas lembranzas se mesturan cos relatos escoitados en boca dos mariñeiros.
Trátase dun libro moi imaxinativo no que o autor, Gonzalo Moure, cóntanos varias historias de medo non apropiadas para ler nas noites de treboada: un mariñeiro decide amputarse un dedo para fuxir das voces de ultratumba, outro naufraga nun barco aos pés dun faro enchendo de ratas a costa... Son historias nas que o autor consegue espertar a nosa imaxinación. Ides alucinar con elas!
O autor dixo da obra: "En cuanto a la novela… Bueno, no puedo definirla muy bien. Está basada en una noche vivida hace casi 40 años, en el muelle de Castropol, aislado por culpa de la peor inundación sufrida en la Ría del Eo en el pasado siglo. Desde Ribadeo pude llegar hasta Castropol, donde me refugié en El Risón, apenas una taberna de puerto. Había en ella un gran número de marineros y pescadores, también a resguardo de la tormenta. Y durante toda la noche contaron historias de otras galernas, naufragios, ahogados… Y de ahí se llegó, ya de madrugada, y a la luz de un petromax, a las historias de fantasmas que pueblan ahora la novela.
Fue Tina Blanco la que, en una sobremesa, me dijo que ya estaba bien de contar “lo de la noche del Risón”, y que lo escribiera. Y es lo que hice.
La mayor parte del relato está escrito en el aeropuerto del Prat, en una huelga de pilotos: fueron un montón de horas, que me permitieeron recordar aquella noche lejana de los 60. Pero añadí también un suceso extraño e inquietante que viví hace menos, unos 20 años, en un caserón del occidente de Asturias: nunca he sentido tan de cerca lo que se podría llamar un fantasma. Algo viscoso y pegajoso, que se metió dentro de mí durante algunos minutos
."
Esperamos que a disfrutedes e finalmente poidamos falar dela co autor tanto os alumnos como os pais porque esta imos lela a pares!!!!

20 de enero de 2012

Palabras de caramelo

Un neno xordomudo que vive no campamento saharauí de Smara protagoniza esta historia de amizade cun pequeno camelo chamado Caramelo pola cor os seus ollos. Moure invita o lector a identificarse co protagonista que, a partir da súa carencia, necesita comunicarse coa natureza e especialmente con este animal. Desta comunicación, sen palabras, xorde o relato que o autor nos ofrece. Un texto con palabras fermosas que se achegan con sutileza ao mundo pechado pero sensible de Kori, que parece percibir moito máis do aparente. A aprendizaxe da escritura, a base de constancia e dedicación, daralle a posibilidade de expresarse e de revelar as súas emocións e converterse na voz do animal que será sacrificado finalmente. Moure é un autor que se interna con facilidade no terreo das emocións dos nenos e sabe transmitir cos recursos literarios moi medidos un abano amplo de sentimentos. Coñecedor da realidade saharauí e do sufrimento deste pobo, o autor podería propoñernos ir máis alá dunha lectura literal do texto e ofrecernos unha parábola dun pobo sen voz que busca liberarse do seu illamento. Como todos os bos libros non se encerran nun tema senón que se abren a moitas interpretacións.

Interpretación da obra de María Parrato.
Ficha da editorial.
Blog do autor.

17 de enero de 2012

Eu, que matei de melancolía ao pirata Francis Drake... de novo


A finais do século XVI, despois da derrota da Armada Invencible, Jovino vive diversas aventuras nas que coñece o amor, a amizade pero tamén a morte e o sentimento de vinganza. Nas augas de Porto Rico, suxire ao almirante Sancho Pardo de Donlebún unha trampa para atraer ao mítico corsario inglés.
Eu, que matei de melancolía ao pirata Francis Drake! é unha novela histórica de piratas, ambientada no século XVI, onde Gonzalo Moure recrea a historia de don Sancho Pardo de Donlebún, un antepasado seu, ilustre mariño castropolense que pasou a historia por ser o primeiro en derrotar ao lendario pirata Francis Drake, encargado polo goberno inglés de abordar e saquear aos galeóns que facían a rota do Novo Mundo cargados de tesouros.

Ficha da editorial.

Visita a reseña da visita de compañeiros doutro centro de Ferrol ao Pazo de Donlebún

Video sobre o asalto dos ingleses á Coruña: