O Club de lectura Pantasmas de Papel do IES Fernando Esquío é o lugar onde queremos comentar, suxerir, alentar e compartir os libros que nos gustan....Animádevos e deixade os vosos comentarios "en cualquier lengua!"

28 de diciembre de 2013

Rosa Aneiros no noso club



Aínda que non estivemos todos, as datas non o permitiron, tivemos a ledicia de contar con Rosa Aneiros no noso club para falar das dúas obras que estabamos a ler: Sol de Inverno e Ámote Leo A.
Aproveitamos que Rosa tiña que presentar oficialmente esta última para achegarnos á Galería Sargadelos e ter a nosa sesión do club, compartir a morriña doutro tempo que Inverno deixounos na alma, a tristura do seu bogar e por outra banda a xuventude e gañas de aventuras que espertou Leo nos nosos lectores novos. Todo un pracer coma sempre falar con Rosa quen nos descubriu que o xerme de Sol de Inverno foi a necesidade de experimentar có narrador en 2ª persoa; incluso comentounos que nunha comida con Agustín Fernández Paz falando desta posibilidade, o propio Agustín díxolle que non o ía conseguir que era moi dificil, pero como somos uns cabezotas, quen se propón, o consigue, e vedes eiquí a Rosa quen confesounos que tiña fai moito tempo a historia na cabeza e a excusa do final de Inverno serviulle para empregar ese narrador, toda unha proba de lume para un escritor. Cando nos lle falabamos da dor que tiñamos no peito polas vicisitudes de Inverno tamén confesounos que chorou sen acougo cando morreu Luzdivina, a avóa de Inverno, transmisora das historias das fillas do tempo, loitadoras neste mundo belicoso.
Non tivemos a fortuna de poder cambiar a historia de Leo porque xa a tiña escrita e aínda que lle propuxemos varios finais, lugares onde seguir viaxando e identidades para o autor das pintadas, non puido ser. Deixounos entrever o que viña pero riu das nosas propostas, non sei se porque adiviñamos algún final ou escea ou porque nos afastamos moitísimo da historia que chegará xa ás nosas máns.
En marzo e no verán teremos a continuación de Ámote Leo A.!
De sete que son no grupo de lectores de Bacharelato e vinte que somos no de adultos só puideron vir a metade e para os que non viñeron aquí deixamos algunhas das imaxes da sesión.

Grazas mil a Rosa pola súa dispoñibilidade e cercanía e esperamos que Mariña medre pronto para que nos cheguen outras obras desta autora que tanto nos gusta.

E para os que non a coñecedes, deixovos esta entrevista:



20 de diciembre de 2013

Molly Moon y el increíble libro del hipnotismo

Tras el éxito internacional alcanzado por la saga de J. K. Rowling sobre las aventuras del aprendiz de mago Harry Potter, aparece un nuevo título de la literatura infantil británica que ya desde su publicación se convierte en todo un éxito de ventas y público, se trata de Molly Moon y el increíble libro del hipnotismo, de Georgia Byng, libro que a sólo varios meses de su publicación cuenta ya con tres ediciones y traducciones a distintos idiomas.
El escenario donde se inicia la historia es Hardwick House, un orfanato lúgubre donde los niños pasan hambre y no reciben ningún tipo de cariño de parte de su excéntrica directora. Molly Moon vive en este hospicio, no sólo desconoce su origen o su familia directa, sino que parece haber salido de la nada, la abandonaron a la puerta del orfanato cuando era bebé, sin nombre y en una caja de cartón. Es una niña tímida que sufre castigos tanto en el hospicio como en el colegio, e incluso también es despreciada por sus propios compañeros, sobre todo por Hazel, que, entre otras cosas, la insulta frente a los otros niños con motes como "La Desastre", "Ojos de Coco" o "Sopo" (de soporífera). Molly parece tenerlo todo en contra, tanto en el mundo de los adultos como en el de los niños que habitan Hardwick House, obstáculos que unidos a su timidez logra vencer a través de elementos clave de esta historia como son su afición por la lectura, su propia imaginación, los poderes hipnóticos que alcanza con el libro del hipnotismo del profesor Logan y su amistad con Rocky, un niño al que dejaron abandonado el mismo día que a ella, razón por la que, más que amigo, lo considera un hermano.
Vuelve la mollymoonmanía.
Las razones del éxito de la literatura juvenil británica. por Blasina Cantizano Márquez de la Universidad de Almería

15 de diciembre de 2013

La cena


Tras cosechar un éxito inmediato y arrollador en Holanda —copó las listas de bestsellers, y ya ha vendido más de 340 mil ejemplares—, La cena ganó el Premio del Público y fue declarado Libro del Año 2009.
Es mejor no saber mucho del argumento de esta novela, porque su autor nos plantea un tema serio, grave y cruel, un suceso violento, protagonizado por adolescentes, que lleva a la reflexión de una pregunta: ¿hasta dónde se puede llegar por el amor a un hijo?
Narrado en primera persona por Paul, quién estará acompañado en esa cena por Claire, su mujer, su hermano Serge y su cuñada Babette. Nos llevará junto al aperitivo, los entrantes, el segundo, los postres, la digestión y la propina, que componen las seis partes de esta novela a un desarrollo de los hechos muy bien planteados. Cada una de esas partes se inicia con una descripción detallada de los platos, con cierto sarcasmo hacia los restaurantes de superlujo. 
La crítica es predominante en este libro, una crítica hacia la sociedad actual que abarca desde la clase social acomodada, pasando por la relación padres-hijos, hasta la política, con cierta incidencia en este último tema puesto que Serge es un renombrado político. Centrándose en los Países Bajos pero siendo extensible a toda Europa. 
Reseña más que completa del club de lectura del IES Miguel Catalán


18 de noviembre de 2013

Coraline


Al día siguiente de mudarse de casa, Coraline explora las catorce puertas de su nuevo hogar. Trece se pueden abrir con normalidad, pero la decimocuarta está cerrada y tapiada. Cuando por fin consigue abrirla, Coraline se encuentra con un pasadizo secreto que la conduce a otra casa tan parecida a la suya que resulta escalofriante. Sin embargo, hay ciertas diferencias que llaman su atención: la comida es más rica, los juguetes son tan desconocidos como maravillosos y, sobre todo, hay otra madre y otro padre que quieren que Coraline se quede con ellos, se convierta en su hija y no se marche nunca. Pronto Coraline se da cuenta de que, tras los espejos, hay otros niños que han caído en la trampa. Son como almas perdidas, y ahora ella es su única esperanza de salvación.


Web del autor MouseCircus.

 

12 de noviembre de 2013

Ámote Leo A. Destino Xalundes

Catro amigos e unha gran viaxe. Este era o plan de Leo ao rematar os estudos universitarios. En cambio, todo se esborralla uns meses antes de partir, cando os seus colegas se botan atrás e Leo debe afrontar unha decisión transcendental: desistir ela tamén ou marchar soa. A encrucillada é difícil e as dúbidas afógana, pero a ansia por coñecer mundo pode máis que todos os medos. Por fin, unha mañá de xaneiro fai oídos xordos ás advertencias familiares e toma un avión con destino ao sur. Estará fóra exactamente seis meses, nin día máis nin día menos. Aquí comeza un periplo cheo de aventuras e de personaxes fascinantes no que os seus pés a levarán moito máis lonxe do que nunca imaxinara. Lisboa, Barcelona, Granada, Marrakech, O Cairo e Istambul serán as primeiras escalas desta apaixonante viaxe perseguida por unha enigmática pintada que aparece nos lugares máis insospeitados: Ámote Leo A. Quen estará detrás da misteriosa mensaxe? Será algún dos membros da extravagante tropa de Ruth á que se arrima en Barcelona? Inicia así unha engaiolante triloxía na que Leo deberá resolver estas e outras incógnitas que lle deparará o camiño, para descubrir que as cousas non sempre son como as soñamos. Ás veces resultan moito mellores.

Preparámonos para falar coa autora da súa obra!

11 de noviembre de 2013

Sol de Inverno

Di Rosa Aneiros: "Sol de Inverno non é unha novela histórica, senón a historia de como Inverno procura recuperar o paraíso perdido da súa infancia no territorio de Antes".
Son casi 300 páxinas as que lle valeron á autora de Resistencia (2002) a edición número 26 do premio Xerais de novela. e non só isto. Có título Ás de bolboreta tambén gañou o galardón Fundación Caixa Galicia de Literatura Xuvenil, convocado desde 2006 pola mesma editorial.

"Traballei moito tempo en Sol de Inverno", recorda Aneiros. Tanto que xa durante o proceso final da súa anterior novela -Veu visitarme ou mar (2004)- a escritora anotaba escenas, bosquexos, mesmo o deseño imaxinario de Antes, a terra da protagonista, Inverno. "Antes existe como topónimo na Costa dá Morte", explica. Pero Sol de Inverno narra a perda e intento de recuperación dun espazo non só físico, senón mental.

Un acontecemento relacionado con rapaces e celos trunca a vida de Inverno xusto antes da Guerra Civil. A súa fuxida cara a adiante introdúcea de cheo no turbillón dunha historia acelerada: a contenda en Barcelona, os campos de concentración en Francia, o exilio en México e despois en Cuba, o maio francés de 1968... "Cuba non é únicamente un lugar de exilio", comenta Rosa Aneiros, " senón o lugar onde se reencontra cos seus antepasados".


Ademais de Inverno, "o motor da novela", polo libro circulan a un tempo personaxes inventados e reais. Rafael Dieste e Carmen Muñoz nas Misións Pedagóxicas da República ou o propio Castelao fan aparición no traballo de Aneiros. "Para escribilo utilicei moita documentación, ás veces cheguei a pensar que se me ía das mans". Os diarios da xornalista e escritora republicana Silvia Mistral, a quen está dedicado Sol de Inverno ou de Elixio Vilaverde foron materia prima da novela. Non sei se me dará tantas satisfaccións unha vez publicada como traballo me deu escribila, di divertida.




Reseña en Maleducadas.
Presentación do Club de Lectura do IES Catabois.

Primeiro capítulo para ir facendo dente.

28 de octubre de 2013

La elegancia del erizo



En el número 7 de la calle Grenelle, un inmueble burgués de París, nada es lo que parece. Dos de sus habitantes esconden un secreto. Renée, la portera, lleva mucho tiempo fingiendo ser una mujer común. Paloma tiene doce años y oculta una inteligencia extraordinaria. Ambas llevan una vida solitaria, mientras se esfuerzan por sobrevivir y vencer la desesperanza.
La llegada de un hombre misterioso al edificio propiciará el encuentro de estas dos almas gemelas. Juntas, Renée y Paloma descubrirán la belleza de las pequeñas cosas. Invocarán la magia de los placeres efímeros e inventarán un mundo mejor.
La elegancia del erizo es un pequeño tesoro que nos revela cómo alcanzar la felicidad gracias a la amistad, el amor y el arte. Mientras pasamos las páginas con una sonrisa, las voces de Renée y Paloma tejen, con un lenguaje melodioso, un cautivador himno a la vida.
Muriel Barbery se ha convertido en la revelación literaria en Francia. Su ternura y originalidad le han valido el Premio de los Libreros, el reconocimiento de la crítica y el cariño del público, que la ha situado en las listas de los libros más vendidos durante un año.
 «Un cuento moderno, refrescante e inteligente», Le Figaro; «La nostalgia atemporal de Marcel Proust y el frescor de Philippe Delerm… Divertida, inteligente… aérea como un haiku», L’Express; «Decir que Muriel Barbery tiene talento es quedarse corto… Tiene un humor devastador», Le Nouvel Observateur.


21 de octubre de 2013

Las lágrimas de Shiva

"En cierta ocasión, hace ya mucho tiempo, vi un fantasma. Sí, un espectro, una aparición, un espíritu; lo puedes llamar como quieras, el caso es que lo vi. Ocurrió el mismo año en que el hombre llegó a la Luna, y aunque hubo momentos en los que pasé mucho miedo, esta historia no es lo que suele llamarse una novela de terror.
Todo comenzó con un enigma: el misterio de un objeto muy valioso que estuvo perdido durante siete décadas. Las Lágrimas de Shiva, así se llamaba ese objeto extraviado. A su alrededor tuvieron lugar venganzas cruzadas, y amores prohíbidos, y extrañas desapariciones.
Hubo un fantasma, sí, y un viejo secreto oculto en las sombras, pero también hubo mucho más."


Así comienza esta historia por la que Javier, debido a la enfermedad contagiosa que padece su padre, es enviado a Santander a pasar el verano con la familia de su madre para evitar un posible contagio. Allí convive en una antigua mansión con sus tíos y sus cuatro hijas, Rosa, Margarita, Violeta y Azucena. Al principio Javier piensa que el verano será muy aburrido y desea volver a casa, pero pronto cambiará de opinión. 
Violeta le cuenta una antigua historia sobre su familia, la familia Obregón. En 1901 Beatriz Obregón iba a casarse con un miembro de una familia muy rica, Santiago Mendoza, y éste, como señal de compromiso, le regaló a Beatriz un collar de diamantes muy valioso llamado Las Lágrimas de Shiva. Pero la víspera del enlace Beatriz desaparece y nadie vuelve a saber nada de ella. La familia Mendoza piensa que se ha ido con el collar, así que surge una enemistad entre los Mendoza y los Obregón que perdura durante 80 años. 
Cuando Javier llega a casa de sus tíos, a Villa Candelaria, empieza a sentir una presencia extraña. Violeta le cuenta que es el fantasma de Beatriz que vaga por la casa. Los dos pueden sentir a Beatriz en la casa, así que deciden investigar que fue lo que realmente le sucedió. Tras muchas investigaciones descubren 
que Beatriz ..... y el final nos sorprenderá.

EducaWeb versión online
Blog de LC del IES Miguel Catalán y presentación.
Blog del autor La fraternidad de Babel
Entrevista con el autor en El templo de las mil puertas
Consejos del autor para jóvenes escritores.

14 de octubre de 2013

La delicadeza

Nathalie es una mujer afortunada. Felizmente casada con François, pasa los días rodeada de risas y libros. Un día la pena llama a su puerta: François muere inesperadamente. Nathalie languidece entonces entre las paredes de su casa y se vuelca en la oficina. Pero justo cuando ha dejado de creer en la magia de la vida, ésta vuelve a sorprenderla y revelarse en su forma más maravillosa.

La delicadeza es la novela de la esperanza y la imaginación, la novela de ese París fascinante en el que el dolor y la vulgaridad se transforman en poesía. Un libro que querrás tener siempre cerca, para deleitarte de nuevo con su elegancia literaria o sonreír con su mordaz ingenio, pero, sobre todo, para recordar que siempre, incluso en los momentos más inesperados, cualquier cosa es posible.
"Nathalie y François se conocieron en la calle. Que un hombre aborde a una mujer es siempre algo delicado. Ésta no puede por menos que preguntarse: “¿Lo hará a menudo?” Los hombres suelen asegurar que es la primera vez. Si nos fiamos de lo que dicen, es como si, de pronto, gozarán de una gracia inesperada que les permite desafiar su timidez habitual. Las mujeres responden, de manera automática, que no tienen tiempo. Nathalie no fue ninguna excepción. Lo cual era una tontería, pues no tenía gran cosa que hacer y le gustaba la idea de que la abordaran así."
Presentación por el autor en Papel en blanco
Reseña en El País

30 de junio de 2013

Porque nas vacacións tamén lemos: El paraíso de las damas


Unha moza orfa, Denise, chega a París con intención de buscar traballo. Recorre a un tío seu que ten unha lenzaría. Non obstante, a tenda de tecidos, como todos os pequenos comerciantes, está a empezar a resentirse debido ás innovacións que trouxeron os grandes almacéns. Denise vese obrigada a entrar a traballar como dependenta nunhas galerías, cuxo propietario, Octave Mouret, se namora dela. O nacemento dunha nova era comercial e o amor entre clases sociais nun gran clásico do mestre Zola que ademais non está tan alonxado da actualidade.
El paraíso de las damas é unha obra que forma parte da serie Les Rougon-Macquart, composta por vinte novelas. Esta é a número once, pero pode lerse de xeito independente, xa que é unha historia completa e conclusiva. Publicouse por primeira vez en 1883. Coa maestría do autor detállase con frecuencia, entre outras cousas, a mercadoría da tenda, e así temos unha asoballante exhibición de sedas, muselinas, encaixes, pasamanería, luvas, calcetería, tartáns, perfumes... ademais disto, reflíctese a introdución de técnicas de mercadotecnia que a día de hoxe nos parecen completamente normais, como as rebaixas, as devolucións de compras, as comisións dos empregados, o escaparatismo ou a publicidade.
Todas as tramas e subtramas formuladas na obra resultan igualmente interesantes e as descricións que mencionaba antes non fan máis que enriquecela.


Se nos trasladamos ao París real do século XIX, Aristide Boucicaut adquiriu unha pequena tiendecita a beiras do Sena á que chamou Le Bon Marché. En 1852 xa era un comercio algo máis grande do normal. Contaba entón con doce empregados e continuou crecendo ata converterse nun dos negocios máis grandes do mundo. Neste lugar baseouse Zola para describir El Paraíso de las Damas que nos presenta na súa novela. A día de hoxe, o edificio segue en pé e moi ben conservado.

Recensión no blog ¿Qué libros leería Jane Austen?

28 de mayo de 2013

Os escarabellos voan á tardiña



A historia comeza cando lle regalan a Xonás Berglund un magnetófono polo seu aniversario. Logo, xunto á súa irmá maior Annika e cun amigo común, David Stenfäldt, veranse envolvidos por misterios e aventuras tras aceptaren coidar durante o verán as flores da Casa de Selander, unha casa deshabitada que deciden explorar e na que atopan unhas cartas dirixidas por Andreas e a súa irmá Magdalena a Emilie no século XVIII. Xonás, Annika e David sentiranse fascinados por un aspecto daquela historia e emprenden unha investigación que os envolverá en aventuras insólitas que incluso chegarán a mobilizar ao país e a institucións estranxeiras.


María Gripe y la literatura de emociones
Recensión en S.O.L.
Guía didáctica de edu365.com



20 de mayo de 2013

Os fillos do mar

Simón Varela é un mediocre arquitecto residente en Vigo. Un día recibe unha chamada dunha señora da alta sociedade viguesa, Isabel Llobet, para que lle faga unha reforma nunha fonte da súa propiedade, nun pazo de Canido. Aos poucos días de comezar a reforma, Simón atopa un cofre pechado. Simultaneamente, a señora, xa maior, morre en estrañas circunstancias. A partir de aquí, o arquitecto vese involucrado nunha intrigante trama na que tamén parece estar envolta a familia da muller morta. Novela de aventuras, novela de intriga, escrita con ton humorístico, a acción de Os fillos do mar condúcenos detalladamente a través do Vigo de hoxe, cidade que en boa medida protagoniza tamén a novela. Ao tempo, a trama cóbrese cun atractivo pano histórico que nos conduce ata 1702, na Batalla de Rande, aínda que deixa tamén os seus elos na Guerra Civil española e nos tempos do nazismo alemán. Os fillos do mar é unha novela trepidante, que viaxa constantemente no tempo para atopar as claves dun presente que o protagonista precisa desvelar.
Un Vigo de novela en O Faro de Vigo.
Recensións na axencia literaria MB.




“Una de las mejores novelas gallegas que he leído en lo que va de año. (…) Novela que atrapa al lector desde la primera poética página hasta la última. (…) Escrita desde el humor fino, desde la inteligente ironía, lleva una película dentro, con personajes que bien podrían dictar una lección teórica de diálogo. Un tesoro de novela.” Culturas, La voz de Galicia, Xose Carlos Caneiro

Os fillos do mar ha puesto patas arriba el mercado editorial gallego, al tiempo que confirma la escritura de este joven autor como una de las sorpresas de nuestras letras.” Revista, Diario de Pontevedra, Ramón Rozas

“No quiero dejar de recomendar Os fillos do mar (Xerais), desde la seguridad de que dejará un buen sabor de boca a quien se acerque a una novela que sabe combinar calidad literaria con un peculiar thriller en el que sutura, sin que se adviertan las costuras, elementos provenientes de otros géneros –el histórico o el de la novela negra, entre otros- que nos conducen al célebre tesoro de los galeones de Rande, pasando por la presencia de los nazis en Vigo o por las huellas de la Guerra Civil hasta aparecer alguna conexión con el mundo del narcotráfico. Un éxito tal de lectores y crítica que en pocos meses ya se ha reeditado cuatro veces”. Ramon Nicolas, Qué Leer

“Novela negra, de aventuras, una buena base de intriga bien montada, entretenida, amena, que mueve a la sonrisa mientras lees. Una buena historia, unos buenos personajes y un desarrollo interesante. No creo que se pueda pedir nada más.”Juan Romero, Lerever

13 de mayo de 2013

La noche más oscura

A Valeria este año le esperan unas vacaciones muy especiales, o al menos eso es lo que dice su madre, una auténtica especialista en buscar lugares originales para desconectar de la rutina. Un lugar solitario y peculiar en el norte de Noruega será el elegido, y allí el presente se mezclará con el pasado en los sueños de Valeria.

Una historia ocurrida durante la ocupación nazi en el país, un faro en medio del mar y los ojos de Valeria, como nexo. Y así, lo que en un principio parecía que sería un verano aburrido, se convierte en un verano inolvidable.

Premio Anaya de Literatura Infantil y Juvenil 2011
Reseña y crítica en El templo de las mil puertas.
Ficha de lectura.
Prezi de un alumno de 1º BAC

Empezar a leer.

5 de mayo de 2013

Alén da xerfa


Cunha maestría poética Almudena Falcón fíxonos partícipes dos sentimentos de cariño polo seu padriño-avó ao recordar a súa participación na nosa guerra civil e o afundimento do buque Terranova nas costas de levante. A tenrura que transmite a autora poso seu devanceiro contaxionunos a todos cando nos amosou a foto do protagonista da vivencia que aínda vive en moi bo estado con 94 anos.

Grazas Almudena por compartir a túa obra que esperamos presentes a algún certame literario porque estamos seguros da súa calidade.

2 de abril de 2013

O mundo secreto de Basilius Hoffman


"Achégase unha nova Era, as antigas portas féchanse definitivamente, os reinos que durante séculos lindaron as fronteiras do noso mundo esvaécense entre as brumas das lendas. Durante anos o profesor Hoffman, explorador de mundos ocultos dedicou non poucos esforzos a desvelar os seus segredos. Mais só cando o seu sobriño Peter chega ao vello casarón Hoffman para pasar as vacacións de Nadal, o destino une as súas vidas dando comezo así á batalla definitiva na que se porá en xogo o noso ben máis prezado: o poder da imaxinación."

Aquí comeza a saga do profesor Basilius Hoffman: historiador, arqueólogo, cabaleiro a tempo parcial e truán a xornada completa. E a súa viaxe na procura do ledario Diario do Cartógrafo, na que descubriremos cidades perdidas no profundo da noite, sociedades secretas, misteriosas criaturas, poderosas reliquias sagradas, imposíbeis aparellos mecánicos e unha infinidade de curiosos personaxes.

Que disfrutedes del!

Blog oficial da serie.
Reseña en La Voz de Galicia.
Descargar o libro ou lelo online.

1 de abril de 2013

La bibliotecaria de Auschwitz

En el bosque de abedules de Birkenau, los nazis levantaron un campo de concentración “ejemplar”, con familias enteras que utlizaban como propaganda para convencer al mundo de lo bien que trataban a los judíos. Cada seis meses, esas familias eran gaseadas como las demás. Jugándose la vida, Dita Kraus, una niña de 14 años creó en el barracón 31 de aquel campo una biblioteca clandestina. Y aún vive para contarlo.

Disculpe, señor, ¿da usted su permiso que regrese a la fila? Si le parece bien, naturalmente. Lo último que querría sería molestar y…”.
Irritado el suboficial se encara con Morgenstern: ¡Estúpido vejestorio judío! ¡Si no estás en tu sitio en tres segundos, te descerrajo un tiro! ¡A la fila, imbécil!.
La añagaza ha funcionado. Alterado, el suboficial cree haberse ocupado ya de las niñas y pasa a inspeccionar otras filas. Tras algunos gritos y zarandeos más, los nazis pueden se marchan. Dita vivirá un día más

Así empieza la novela La bibliotecaria de Auschwitz, escrita por Antonio G. Iturbe y basada en hechos reales. El barracón 31 formaba parte del denominado campo familiar agregado a Auschwitz y enclavado entre el bosque de abedules de Birkenau. Albergaba a familias enteras con sus hijos con un fin propagandístico...
El barracón 31 albergó unos 500 niños… Y, de forma sorprendente, los prisioneros se las ingeniaron para crear una biblioteca infantil clandestina. Era precaria: solo contaba con ocho libros; entre ellos, un atlas desencuadernado; un manual de álgebra; Los Nuevos caminos de la terapia psicoanalítica de Sigmund Freud y Las aventuras del bravo soldado Svejk, del checo Jaroslav Hasek. La biblioteca también contaba con “libros vivientes”: prisioneros que recitaban a los niños obras que habían leído en el pasado.

En medio del horror, Dita nos da una maravillosa lección de coraje: no se rinde y nunca pierde las ganas de vivir ni de leer porque, incluso en ese terrible campo de exterminio, «abrir un libro es como subirte a un tren que te lleva de vacaciones».

Reseña en el Cultural del ABC  y en El País.
Entrevista al autor en RTVE.


31 de marzo de 2013

Xornadas Literarias: Thomas Mann

Nas Xornadas Literarias organizadas polo concello de Neda xunto coa Universidade da Coruña deste ano, achegámonos á figura de Thomas Mann (1875-1955) polo que imos ler unha das máis célebres obras curtas do autor: La Muerte en Venecia (1912) na que describe as vivencias do escritor Gustav Von Aschenbach, metódico e exitoso; pero que perdeu a inspiración. A fins do verán, viaxa a Venecia co fin de reencontrar o instinto literario, pero queda atrapado nunha cidade cercada pola cólera. A presenza dunha familia polaca e en especial dun dos fillos, Tadzio, axitan o seu repouso.

Na versión cinematográfica, igualmente célebre, Luchino Visconti pon en imaxes esta turbadora historia, pero en lugar de escritor o personaxe principal é músico, tal vez unha copia de Gustav Mahler, obra que sempre recordaremos unha vez que vexamos a impresionante chegada a Venecia acompañada co Adagietto da 5ª Sinfonía.
 
Obra para ler online desde Ciudad Seva.
Reseña sobre a obra en Libros y Literatura.
Película de Visconti en You tube.
 

 

28 de febrero de 2013

Visita de autores: Eliacer Cansino



Hoxe visítanos Eliacer Cansino, Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil 2010, autor de dúas das obras que temos lido no noso club de lectura "Pantasmas de papel".

Estades convidados a escoitar o seu relatorio e facerlle preguntas sobre a súa experiencia como escritor e/ou como profesor de instituto...hoxe ás 6 da tarde na biblioteca do noso centro.

18 de febrero de 2013

La casa del propósito especial


 


Mientras acompaña a su esposa Zoya, que agoniza en un hospital de Londres, Georgi Danilovich Yáchmenev rememora la vida que han compartido durante sesenta y cinco años, una vida marcada por un gran secreto que nunca ha salido a la luz. Los recuerdos se agolpan en una sucesión de imágenes imborrables, a partir de aquel lejano día en que Georgi abandonó su mísero pueblo natal para formar parte de la guardia personal de Alexis Romanov, el único hijo varón del zar Nicolás II. Así, la fastuosa vida en el Palacio de Invierno, las intimidades de la familia imperial, los hechos que precedieron a la revolución bolchevique y, finalmente, la reclusión y posterior ejecución de los Romanov se entremezclan con el durísimo exilio en París y Londres en una hermosa historia de un amor improbable, al mismo tiempo un apasionante relato histórico y una conmovedora tragedia íntima.
Con un dominio absoluto del ritmo y el suspense, John Boyne mantiene vivo el interés hasta las últimas páginas, en las que un inesperado desenlace dejará, una vez más, una profunda huella en los lectores.
(Vía Ed. Salamandra)

Tras asombrar al público y la crítica con El niño con el pijama de rayas —libro de ficción más vendido en España en 2007 y 2008— y seducir a miles de lectores con su siguiente obra, Motín en la Bounty, John Boyne vuelve a demostrar un especial don narrativo para tratar grandes acontecimientos históricos desde perspectivas desconocidas, proyectando sobre lo ya sabido una luz nueva y sorprendente.



5 de febrero de 2013

El misterio de Velázquez

Eliacer Cansino nos ofrece una historia llena de misterio en torno a Las Meninas. Nicolás Pertusato, en primera persona, cuenta su vida, su llegada a la corte madrileña, sus avatares y, sobre todo, su relación con Diego Velázquez.
Nicolás, pese a su condición física, por su inteligencia y dotes de observación, se va haciendo un sitio y es el muchacho que aparece retratado en Las Meninas, con el perro al lado. El niño, de pequeño, aprendió a recitar versos de La Divina Comedia, sobre todo del Infierno y ahí se centra el misterio.
Velázquez parece que hizo algún pacto con un tal Nerval, un personaje siniestro que gusta de escuchar estos versos del Infierno y, sólo a la muerte del maestro, descubre Nicolás la verdad. Averigua de esta manera por qué alguien pintó la Cruz de Santiago en el pecho del pintor y, sobre todo, que la esperanza ha de dejar atrás a las tinieblas. Así lo entiende el muchacho que cumple 16 años cuando acaba la historia, aunque él se siente mucho mayor.
El libro se organiza en capítulos breves que son los cuadernos de Nicolás; está escrito con un estilo ágil, respeta la realidad histórica, aunque añade notas de misterio que son las que aportan el ingrediente mágico que tanto ayuda al relato.
Excelente reivindicación del personaje del bufón al que Velázquez tanto defendió.

Ficha de Educarm
Museo del Prado

El clan de la loba



Desde tiempos inmemoriales, los clanes de las brujas Omar han vivido ocultándose de las sanguinarias brujas Odish y esperando la llegada de la elegida por la profecía.
Ahora los astros confirman que el tiempo está próximo. Anaíd, que ha vivido durante sus catorce años de vida apartada en un pueblo del Pirineo, ignora los secretos que atañen a las mujeres de su familia…Hasta que la misteriosa desaparición de su madre, Selene la pelirroja, la enfrenta a una verdad tan escalofriante como increíble y la obliga a recorrer un largo camino cuajado de peligros y descubrimientos.

Descargar 1º capítulo.

Web de la autora.
Web oficial.

22 de enero de 2013

Non hai noite tan longa

Gabriel Lamas ten cincuenta anos e vive en París desde 1970. Aos dezaoito anos marchou de Monteverde, a súa vila natal, e nunca máis volveu. Nin sequera cando morreu o seu pai, inxustamente acusado dun delito polo que foi condenado e encarcerado, nun proceso que provocou a súa morte, en 1972. Só trinta e dous anos despois, o falecemento da súa nai é o que o forza a regresar. Entón, comprobará que nunca podemos fuxir do noso pasado e que as feridas mal curadas non deixan de supurar. O encontro coa ánima do seu pai, na desolada casa familiar cambiaralle a vida para sempre.

En Non hai noite tan longa atopamos os ecos dos temas esenciais da literatura e das figuras dos personaxes clásicos, inseridos nunha narración de escrita transparente que flúe coma a auga. Unha obra de lectura engaiolante, debedora das técnicas da novela negra, que ofrece unha minuciosa indagación moral e unha ácida ollada crítica sobre a nosa sociedade en dous momentos da historia próxima: os últimos anos da ditadura e os primeiros do século XXI. Mais tamén, como acuñou Shakespeare nunha das pasaxes máis citadas de Macbeth -«Reunide todo o ánimo que poidades. Que non hai noite tan longa que non remate en día»-, esta obra propón unha mensaxe de confianza no futuro e na recuperación da dignidade das persoas.

Unha novela que non ha deixar a ninguén indiferente.

Ler o primeiro capítulo
Entrevista na tertulia literaria da Biblioteca Central Rialeda en Oleiros.
"A verdade doe pero fainos libres" Reseña en El País
Presentación da novela có autor.