O Club de lectura Pantasmas de Papel do IES Fernando Esquío é o lugar onde queremos comentar, suxerir, alentar e compartir os libros que nos gustan....Animádevos e deixade os vosos comentarios "en cualquier lengua!"

17 de diciembre de 2012

Corazón de Tinta

Mortimer «Mo» Folchart y su hija de 12 años, Meggie, comparten su pasión por los libros y un don: si leen en voz alta, pueden hacer aparecer en la vida real a los personajes del libro que están leyendo. Pero un peligro acecha: por cada personaje de ficción que llegue al mundo real desaparecerá una persona, que se irá al mundo de ficción... Hace tiempo Mo compró un ejemplar de un libro muy uscado. Se trata de Corazón de Tinta, un libro repleto de ilustraciones y de extrañas y maléficas criaturas que, desde que su hija Meggie tenía tres años, conserva escondido. Fue entonces cuando, mientras lo leía en voz alta, su mujer desapareció en ese misterioso mundo de ficción. Capricornio, el villano de Corazón de Tinta, desea hacerse con ese ejemplar único para controlar el poder sobre la encarnación del mal: la Sombra. Para ello, secuestrará a nuestros héroes y los embarcará en un peligroso viaje...


Todos los libros de Cornelia Funke en la biblioteca.
Entrevista a la autora en El templo de las mil puertas.

11 de diciembre de 2012

El abuelo que saltó por la ventana y se largó


Allan Karlsson va a cumplir nada menos que cien años y para celebrarlo va a venir el alcalde y la prensa local. Sin embargo, a él todo esto le parece bastante ridículo, por lo que, ni corto ni perezoso, vestido con su mejor traje y unas zapatillas, Karlsson se fuga de la residencia donde vive saltando por la ventana. Ya en la parada de autobús, un joven le pide que le vigile una maleta, pero como el autobús llega antes de que el joven haya vuelto, Karlsson se la llevará con él sin dudarlo. Y fijaos por dónde, la maleta resulta estar llena de dinero de dudosa procedencia… Sin embargo, nada de esto turbará al anciano ya que en sus años de vida ha sido agente de la CIA, tuvo algún que otro escarceo amoroso con la mujer de Mao, conoció a Stalin y a Franco y ayudó al mismísimo Oppenheimer con la bomba atómica, entre otras vivencias…


Seguir leyendo en la ficha de la editorial.
Crítica.
Entrevista con el autor en Qué leer.

"Su autor, Jonas Jonasson, un periodista y productor televisivo sueco, ha escrito una novela (a caballo entre la comedia de enredos, el thriller paródico y la denuncia social) que va camino de convertirse en uno de los mayores éxitos editoriales del año en Europa: dos millones de ejemplares vendidos, uno de ellos en Suecia, donde fue seleccionado como el Libro del Año, y donde obtuvo el Premio de los Libreros; primeros lugares en las listas de venta de Italia, Francia y Alemania; múltiples traducciones y una posible película."  Vía El nuevo Herald

Read more here: http://www.elnuevoherald.com/2012/07/29/1260293_el-abuelo-que-salto-por-la-ventana.html#storylink=cpy

12 de noviembre de 2012

Voltamos coa serie de Dragal


Acaroado na fachada da igrexa de San Pedro, o dragón de pedra agarda a que chegue o tempo no que Dragal recobre a vida. Hadrián aínda non o sabe, pero el é o elixido para conseguir que se cumpra a profecía. Mais, quen pode imaxinar que o vello templo medieval agocha as claves para atopar a senda do último dragón galego?
Un antigo medallón de metal en estado vivo, herdanza do seu pai, será a chave que lle abrirá a Hadrián as portas para cumprir co seu destino. Para atopar respostas, o mozo tamén deberá buscar nos libros prohibidos da vella biblioteca do seu bisavó e mergullarse nos segredos que agochan as augas da Poza da Moura. Só grazas á amizade de Mónica, compañeira de clase no instituto, e coa complicidade de don Xurxo, o cura da parroquia, Hadrián poderá percorrer a senda que os cabaleiros da Orde de Dragal deixaron aberta para el moitos séculos atrás.
Elena Gallego Abad debuta na narrativa galega cunha primeira novela, finalista do Premio Fundación Caixa Galicia de Literatura xuvenil 2009, coa que se inicia, ademais, unha futura triloxía baixo o título de “Dragal”, o dragón galego.

Web oficial
Outros Dragals

16 de octubre de 2012

El lector

Michael Berg tiene quince años. Un día, regresando a casa del colegio, empieza a encontrarse mal y una mujer acude en su ayuda. La mujer se llama Hanna y tiene treinta y seis años. Unas semanas después, el muchacho, agradecido, le lleva a su casa un ramo de flores. Éste será el principio de una relación en la que, antes de amarse, ella siempre le pide a Michael que le lea en voz alta fragmentos de Schiller, Goethe, Tolstói, Dickens... El ritual se repite durante varios meses, hasta que un día Hanna desaparece sin dejar rastro. Siete años después, Michael, estudiante de Derecho, acude al juicio contra cinco mujeres acusadas de criminales de guerra nazis y de ser las responsables de la muerte de varias personas en el campo de concentración del que eran guardianas. Una de las acusadas es Hanna. Y Michael se debate entre los gratos recuerdos y la sed de justicia, trata de comprender qué llevó a Hanna a cometer esas atrocidades, trata de descubrir quién es en realidad la mujer a la que amó...
Bernhard Schlink ha escrito una deslumbrante novela sobre el amor, el horro y la piedad; sobre las heridas abiertas de la historia; sobre una generación de alemanes perseguida por un pasado que no vivieron directamente, pero cuyas sombras se ciernen sobre ellos.

Reseña en Hislibris
Trailer.
Reseña no blog De cine no Esquío
Reseña en Ética y Cine
Sección cultura en El País:"La patética humanidad del monstruo"
Papel en Blanco: "Tragedia con tintes clásicos y sentimiento de culpa"
Cervantes Virtual: "Hipócrita lector"

Una pincelada de historia:


Para saber más
Mapas animados
Museo del Holocausto en US

15 de octubre de 2012

A casa da luz

Alicia é unha rapaza trastísima de moi bo corazón, que quere descubrir as cousas por si mesma. Cos seus catro amigos (Álvaro, Aida, Anxo e Alba) anda a construír unha cabana de xestas e paus no Campo da Igrexa de Eiravella. Na tarefa estaban cando apareceu Pumariño, un home duns setenta anos que fala con debuxos no chan e sinais, que lles ofrece a súa axuda. Coa personalidade transtornada desde que sendo neno viu cómo lle mataban o pai na guerra, ten a teima de desfacer valados buscando entre as pedras un pucheiro de ouro que seica agachou seu pai canteiro, polo que os maiores non queren que seus fillos se relacionen con el por "toliño". Como, ultimamente, lle dá por furar nas paredes das casas buscando o pucheiro, ameazado polos veciños, desde hai uns días non se deixa ver por Eiravella.
A iniciativa de Alicia van á súa casa, onde garda chaves e reloxos que atopou nos valados e tamén uns fermosos debuxos fermosos, sobre todo un con dúas mans xuntas pregando pintado por el a partir dun debuxo de Durero. E tamén o San Paio desaparecido, tallado en madeira dunha cerdeira súa. Os rapaces gardaranlle o segredo.... seguir lendo.


Blog do autor.

 

Teaser A CASA DA LUZ from VimbioFilmes on Vimeo.

Outros enlaces:
Emigración e dereitos da infancia
Máis fotos de Ercher

 


Sóache esta foto verdad?

Con el corazón en la mano


Andrew y Sarah, son una pareja de periodistas ingleses que van de vacaciones a Nigeria intentando superar su crisis matrimonial.
Mientras pasean por la playa, algo horrible ocurre. Conocen a una pequeña africana, Little Bee y a su hermana, en unas circunstancias para olvidar. Pero no es fácil, pues por culpa de aquel acontecimiento, ambos han perdido algo…
Han pasado dos años y Little Bee está en Inglaterra. Lleva tiempo interna en un centro de inmigrante y por fin consigue salir. No se le ocurre más que acudir al hogar de los dos únicos ingleses que conoce, Andrew y Sarah. ... (lee el primer capítulo)

Reseña de la editorial.




7 de mayo de 2012

Everlost

Tras un accidente de tráfico, Allie y Nick despiertan en un frondoso bosque. Necesitarán un tiempo para comprender que se encuentran en un lugar conocido como Everlost. Un mundo inquietante, donde los nombres se desvanecen como cualquier otro recuerdo, donde si uno olvida que tiene los ojos azules, puede que se le vuelvan rojos o donde cada día puede convertirse en una repetición del anterior. Pero ¿qué ha pasado con sus vidas? ¿En qué se han convertido? ¿Qué hacen allí? Tal vez sean como monedas caídas de canto.

Lo que ha dicho la prensa
"Fantástica recreación de un mundo maravilloso y terrible. Sorprendentemente imaginativa, bella y cautivadora." (Orson Scott Card)
"Shusterman revela de manera elegante las complejidades de este mundo paralelo... Una aventura divertida, irreverente y memorable." (Bulletin of the Center for Children's Books)
"Una incursión singular en la vida después de la muerte." (Booklist)
"Everlost es una brillante combinación de aventuras, fantasía y misterio con toques sobrenaturales que está escrita con inteligencia y esmero, y nos da la oportunidad de conocer muchos personajes inusuales e inolvidables. Sin duda, el principio de una trilogía que tiene todas las papeletas para convertirse en algo grande." (El Tiramilla)

Leer el primer capítulo

3 de mayo de 2012

Una habitación en Babel

La Torre es el mayor edificio del pueblo, un bloque ácido en inhumano en el que viven tantas personas como en toda la urbanización de casitas adosadas que acaban de construir en las afueras. Personas instaladas en estantes del aire, como libros, cada uno con su historia, algunas buenas y otras malas. Unas a punto de abrirse y otras de cerrarse.
En ella viven Ángel y Gil, Nor y Berta, Rashid y Stéfano. Cada uno en su habitación de la Torre, hablando con su propio acento, pero obligados a entenderse cuando descubren que pertenecen a una misma historia.

"Esta es una novela coral y polifónica, un texto lleno de referencias a autores de Literatura y Filosofía, y un canto a la solidaridad y a la esperanza, pues no podemos olvidar que todos formamos parte de la misma historia." (Revista Leer)

"Aconsejo este libro a todos los lectores interesados en la buena narrativa juvenil. Es un libro que se presta para hablar de literatura y de la vida que nos rodea, acerca del grado de compromiso y acción que nos exigimos a nosotros mismos ante unos hechos que todos los días reclaman nuestra atención en las noticias y en los medios. Inmigración, soledad, amor, amistad, tiempo y espacio, son algunos de los temas que encontramos en esta novela. Espero que disfruten, como yo lo he hecho, de su lectura." (Isabel Borda, La Opinión de Málaga)

Entrevista con el autor: “Es imprescindible tener algo interesante que decir, querer decirlo y saber decirlo” (Eliacer Cansino)

Proyecto lector

24 de abril de 2012

A casa da linterna de novo


Melchor Abreira é un galego que fixo fortuna na Arxentina, no negocio de exportación de carne. Constrúe unha casa na súa terra natal (a chamada Casa Grande ou Casa da Lanterna), na que se aloxa Azaña cando ven á vila a fundar o partido Esquerda Republicana. Ao producirse o levantamento do 36, Melchor Abreira morre coa súa esposa en Madrid, nun bombardeo. O seu único fillo, Luís Abriera, biólogo que ía casar coa filla do reloxeiro Daniel Lobato, presidente do partido de Esquerda Republicana de Pontedeume, escóndese na casa. É un máis dos moitos escapados que se esconden nas súas propias casas ou se botan ao monte.
A novela comeza cando, oito anos despois, é asasinado Custodio Lázaro, un carboeiro, que axudaba a Luís a sobrevivir na casa ao intentar poñerse en contacto cos refuxiados no bosque; e Luís é descuberto gravemente enfermo por dous rapaces, de 14 anos, da localidade: Eduardo Mata, fillo do médico Servando Mata e Miguel Torres, fillo do recén chegado Xefe de Estación da Renfe. Que facer? Axudalo? Denuncialo? Dicírllelo aos seus pais? Tendo como punto de partida este dilema, os rapaces van descubrindo, a medida que seguen coas súas vidas de adolescentes, unha nova realidade que descoñecían, da que ninguén lles falara e sobre a que na vila se estableceu un tácito pacto de silencio: a realidade da sublevación, a represión posterior e a sórdida loita que mantén a Garda Civil cos escapados.

Entrevista có autor.

Nesta ocasión faremos co grupo dos adultos o roteiro que xa fixeran os rapace maiores ao remate do curso pasado.

18 de abril de 2012

O club de lectura e Bob Dylan



Como todos os anos, o club de lectura do IES Fernando Esquío participa nas X Xornadas literarias que se organizan en Neda coa colaboración da Universidade da Coruña. Este ano o grupo de alumnos maiores, guiados por Loles Paris, tratará das letras do compositor nun relatorio das xornadas tras a lectura de Buscando a Bob de Sierra i Fabra.

Esperamos colgar a reportaxe fotográfica nas vindeiras datas.

Norabóa aos organizadores, participantes e asistentes, todos eles gozarán da música e poesía dun autor moi especial.

5 de abril de 2012

Buscando a Bob

Héctor se escapa de su casa en Vigo. Su destino: Barcelona. Pero este viaje tiene un doble sentido. Por un lado, perseguir un sueño, ver la actuación de su ídolo, Bob Dylan. Por otro, la búsqueda de sí mismo, averiguar la razón de estar vivo, porque Héctor ha descubierto el secreto de su existencia, y a raíz de ello ha de plantearse qué es y quién es. Pronto veremos que el viaje es la iniciación que todos necesitamos para descubrirnos, que Dylan no es más que una excusa, y que el verdadero significado de su acción se esconde en un rincón de su alma.

"Buscando a Bob" habla, por encima de cualquier otra cosa, de la libertad, la búsqueda y la paz que cada cual ha de hallar en sí mismo para seguir luchando.

Si queréis saber más del compositor podéis inscribiros en las X Xornadas literarias de Neda donde varios especialistas os descubrirán al gran Dylan, su trayectoria, música, poesía..., mientras disfrutad de esta página, que como no puede ser de otra manera, se llama GodDylan.


28 de marzo de 2012

Gonzalo Moure no noso club de lectura



Como sempre disfrutamos da presenza de Gonzalo Moure e da súa experiencia como autor e persona implicada có aprendizaxe.

20 de marzo de 2012

Dos velas para el diablo

Hoy en día ya nadie cree en los ángeles...

Cat es una adolescente que se ha pasado casi toda su vida viajando de un lado a otro con su padre. Cuando éste es asesinado, ella lo pierde prácticamente todo y jura que encontrará a quien lo hizo y se lo hará pagar. No será una búsqueda fácil, pero Cat no es una chica corriente. Su padre era un ángel, lo cual significa que sólo alguien con un poder semejante al suyo podría haberlo derrotado. Y Cat está dispuesta a pactar con los mismos demonios con tal de averiguar quién fue.

Curiosidades.
Na wikipedia
Web da autora
Primer capítulo.
Diario de Cat
 
 

O único que queda é o amor




Esta sentenza abre as páxinas do libro. Un tomo de relatos curtos cunha base común, o amor. Segundo o autor isto é o único que de verdade quedará do noso paso por este mundo. Ese sentimento, en ocasións inefable, resulta ser o seu motor, o que move a esta sociedade que chamamos humana. Tan poderoso e forte, como destrutor.

Os relatos tratan de diferentes tipos e momentos de amor. De amores que podían ter triunfado, pero que, por variados motivos, remataron acantoados ata que unha casualidade os aflora e fai revivir, facendo que os seus protagonistas os rememoren a pesar de que os crían superados ou esquecidos, coas consecuencias que iso leva consigo. É neses momentos cando descobren todo o poder que o amor ten.

Porque este sentimento é capaz de transformar calquera vida, pero á vez pode facer coñecer a dor do desamor, da rotura, da soidade. Só podemos chamar amor ao que se mostra con valentía, sen covardía ningunha. Nun tema de Sílvio Rodríguez dise que "os amores covardes non chegan a amores nin a historias". E é certo, as covardías neste terreo poden ter consecuencias eternas e desvastadoras, capaz de anular os que as viviron, posto que o único que deles tivese perdurado era precisamente iso, o amor.

(Vía Club de lectura do Forum Metropolitano)


Fragmento da Biblioteca Virtual Cervantes: Amor de Agosto.
O autor na wikipedia.
Web sobre o autor en Filix.
Mentras non iniciamos a tarefa das Xornadas Literarias de Neda iniciamos esta lectura, parece que este ano imos ter máis "lecturas interruptas" 
"Cando me decato de como imos pasar por este mundo sen deixar rastro despois de levar unhas vidas estúpidas, comprendo con rabia que na vida
o único que queda é o amor" (Orhan Pamuk: Neve).

18 de marzo de 2012

Las sirenas del alma


«El pasado es un prólogo», le dijo a Nuria su profesor cuando le sugirió realizar un trabajo sobre la brujería durante el siglo XVI en la isla de La Gomera. Poco imagina Nuria la certeza de esta frase cuando se traslada a la isla para comenzar su investigación. Allí descubre la historia de Ibaya, una bruja que celebraba ritos satánicos y que dominaba a los airam, los vampiros en la tradición gomera. Aunque Ibaya fue quemada en la hoguera hace más de 500 años, una peligrosa parte de ella sigue viva, y tiene más relación con Nuria de la que ella desearía.


Nuria es una estudiante de veintiún años a la que su profesor convence para que colabore con él en una tesis. Dicha tesis tendrá que realizarse en la isla de La Gomera y tratará sobre unos supuestos hechos relacionados con la brujería en el siglo XVI. Lo cierto es que Nuria no está muy convencida de por qué ha accedido a hacerla, nunca se ha sentido muy atraída por ese tipo de historias. Recientemente ha perdido a su madre de un ataque al corazón, la relación con su novio no deja de tener altibajos y la distancia no es buena para solucionar sus problemas. De todos modos, debe centrarse en su trabajo de investigación: la historia de la bruja Ibaya, una mujer que tenía como seguidores a los airam -una especie de vampiros, que por el día podían comportarse como personas normales, pero por la noche no podían evitar sacar su lado malvado- que fue quemada en la hoguera y de la que se dice que parte de ella y de sus seguidores sigue viva en los descendientes de estos. Además, allí conocerá a Eduardo, un joven apuesto que la ayudará con su investigación e intentará hacerse un hueco en su corazón.



En el comienzo del libro se recoge la siguiente cita de Gustave Flaubert:

“Ten cuidado con tus sueños; son las Sirenas del alma. Ellas cantan, nos llaman, las seguimos y jamás retornamos”.

Leer el primer capítulo.

16 de marzo de 2012

Endrina y el secreto del peregrino

Endrina es una joven pastora de los valles pirenaicos que un día se encuentra a dos hombres que le piden ayuda. El anciano Guillaume de Gaurin y el joven Herni Bernat quieren ir peregrinando a Compostela, y Endrina decide acompañarlos. Estamos en el siglo XII, por lo que los peligros son numerosos, pero tras un largo camino llegan finalmente a Santiago, donde el anciano es absuelto de la culpa que tanto le atormentaba: haber matado en su juventud al hombre al que amaba la mujer que él pretendía. La despedida es triste, pero Endrina regresa a su valle feliz de haber vivido tantas y tan hermosas aventuras.
  Así empieza
  –¡Adelante, Juan sin cuitas, atácalos! –gritaba Endrina, oculta apenas entre helechos y rocas.
Pero el perro saltaba y ladraba alegremente, sin entender el juego de su dueña.
Endrina tenía catorce años bien cumplidos y la niñez ya empezaba a marchar de su cuerpo; pero como el tiempo era demasiado largo en las empinadas laderas de los montes de Cisa, mientras cuidaba de sus vacas acortaba las horas entretejiendo emocionantes y solitarios juegos.
Alguna vez se había convertido en el Cid Campeador; otras, en el muy nombre conde Fernán González, o en Sancho Abarca, bravo rey de Navarra...
Si queréis viajar por la época, aquí os dejamos dos máquinas del tiempo:
Vida en la Edad Media de la mano del CEIP Mariano Castillo en Villamayor del Gállego

6 de marzo de 2012

Emilio Pascual no noso Club de Lectura



Todos os anos intentamos poñer en contacto aos membros do club de lectura con algún dos autores das obras que lemos durante o curso, ás veces non é posible porque non están dispoñibles (véase Poe ou Twain) pero outros anos temos a ledicia de compartir as nosas opinións coas do autor e deste xeito facer unha nova lectura. Una obra pode ter tantas versións como lectores, as obras medran, convértense en vida cando as lemos, e nos vivimos dúas, tres...,que digo, centos de vidas grazas ás lecturas.
Os membros do club lembran a visita de Rosa Aneiros, Teresa Moure, Carlos de Castro... e as Xornadas Literarias de Neda que aínda non poden traernos a Cervantes, Cortazar, Proust, Virginia Woolf, Faulkner,Pessoa,Dostoievski... escoitamos aos especialistas e estudiosos dos autores.
Hoxe tivemos a grata sorpresa de coñecer a Emilio Pascual, aínda que xa o coñecíamos grazas ás súas obras, a ledicia foi enorme pola súa capacidade comunicativa e a súa gran xenerosidad ao ensinarnos a cociña dos libros e falarnos da súa experiencia como creador e como lector. Moitas grazas por achegarnos a literatura universal desde a fiestra das súas obras. Por certo estamos a recibir "Apócrifos del libro" e "El número de la Bella" e si precisades ter contacto co autor ou queredes seguirlle a pista, colabora no blog da súa editorial Oportet: Entre miradas.

Grazas á editorial Anaya por ofertarnos esta visita e outras que virán...


5 de febrero de 2012

El fantasma anidó bajo el alero

En unos tiempos difíciles, heridos por una guerra demasiado cercana, un día apareció el fantasma del abuelo para endulzar con sus relatos las noches de su nieto.

Resumen
El día que cumplió ocho años, al irse a dormir, recibió la visita de su abuelo muerto. Aquel fantasma de calva reluciente no daba miedo y contaba unos cuentos tan maravillosos que el niño se aficionó a él. Pero no pudo dejar de compartir un secreto tan grande con Feli, su mejor amiga; con la que también tenía que verse en secreto por «cosas de la guerra» que sólo sabían los mayores. Luego llegaron malos tiempos, y más tarde el niño se hizo mayor, pero no olvidó a su querido fantasma, cuyo rastro encontró en muchos libros. Y un día, gracias a una novela, descubrió por qué su abuelo era un fantasma con sabañones que vivía en un purgatorio oscuro y frío.
Resumen adultos
Tras la Guerra Civil la vida no era fácil en el pueblo. Los niños no sabían a qué se debían los rencores de los mayores, pero los sufrían. Entonces apareció el abuelo fantasma para brindar a su nieto un remanso de cariño y alegría con las historias que le contaba cada noche. Cuando dejó de aparecerse, todo se torció. Ambientada en una España amarga y convaleciente, esta historia de amores arraigados en medio del odio resulta conmovedora. No faltan en ella suaves pinceladas de humor tierno. El personal estilo del autor, de gran riqueza lingüística, tampoco deja indiferente. La inquietantes ilustraciones de Javier Serrano aportan su propio misterio.

Así empieza
La primera noche que me visitó mi abuelo, lo reconocí por la luz verdiazulada que nimbaba su calva. Tenía la misma cabeza luminosa que en el retrato de la sala, aunque allí, acechado por las sombras, quedaba algo apagada ante el acoso de la penumbra.

24 de enero de 2012

A noite d'O Risón




Hai corenta anos, nun bar de pescadores, chamado O Risón, dunha vila da costa do Cantábrico na desembocadura do río Eo, nunha noite de treboada, coma non se lembra outra, un grupo de mariñeiros atrapados polo temporal e varios personaxes misteriosos, comezan a contar historias sobre tormentas, naufraxios e mortos. Xunto a eles, o protagonista, unha persoa allea ao mar que non pode regresar á súa casa por mor do temporal, pasará unha noite inesquecible, na que as súas lembranzas se mesturan cos relatos escoitados en boca dos mariñeiros.
Trátase dun libro moi imaxinativo no que o autor, Gonzalo Moure, cóntanos varias historias de medo non apropiadas para ler nas noites de treboada: un mariñeiro decide amputarse un dedo para fuxir das voces de ultratumba, outro naufraga nun barco aos pés dun faro enchendo de ratas a costa... Son historias nas que o autor consegue espertar a nosa imaxinación. Ides alucinar con elas!
O autor dixo da obra: "En cuanto a la novela… Bueno, no puedo definirla muy bien. Está basada en una noche vivida hace casi 40 años, en el muelle de Castropol, aislado por culpa de la peor inundación sufrida en la Ría del Eo en el pasado siglo. Desde Ribadeo pude llegar hasta Castropol, donde me refugié en El Risón, apenas una taberna de puerto. Había en ella un gran número de marineros y pescadores, también a resguardo de la tormenta. Y durante toda la noche contaron historias de otras galernas, naufragios, ahogados… Y de ahí se llegó, ya de madrugada, y a la luz de un petromax, a las historias de fantasmas que pueblan ahora la novela.
Fue Tina Blanco la que, en una sobremesa, me dijo que ya estaba bien de contar “lo de la noche del Risón”, y que lo escribiera. Y es lo que hice.
La mayor parte del relato está escrito en el aeropuerto del Prat, en una huelga de pilotos: fueron un montón de horas, que me permitieeron recordar aquella noche lejana de los 60. Pero añadí también un suceso extraño e inquietante que viví hace menos, unos 20 años, en un caserón del occidente de Asturias: nunca he sentido tan de cerca lo que se podría llamar un fantasma. Algo viscoso y pegajoso, que se metió dentro de mí durante algunos minutos
."
Esperamos que a disfrutedes e finalmente poidamos falar dela co autor tanto os alumnos como os pais porque esta imos lela a pares!!!!

20 de enero de 2012

Palabras de caramelo

Un neno xordomudo que vive no campamento saharauí de Smara protagoniza esta historia de amizade cun pequeno camelo chamado Caramelo pola cor os seus ollos. Moure invita o lector a identificarse co protagonista que, a partir da súa carencia, necesita comunicarse coa natureza e especialmente con este animal. Desta comunicación, sen palabras, xorde o relato que o autor nos ofrece. Un texto con palabras fermosas que se achegan con sutileza ao mundo pechado pero sensible de Kori, que parece percibir moito máis do aparente. A aprendizaxe da escritura, a base de constancia e dedicación, daralle a posibilidade de expresarse e de revelar as súas emocións e converterse na voz do animal que será sacrificado finalmente. Moure é un autor que se interna con facilidade no terreo das emocións dos nenos e sabe transmitir cos recursos literarios moi medidos un abano amplo de sentimentos. Coñecedor da realidade saharauí e do sufrimento deste pobo, o autor podería propoñernos ir máis alá dunha lectura literal do texto e ofrecernos unha parábola dun pobo sen voz que busca liberarse do seu illamento. Como todos os bos libros non se encerran nun tema senón que se abren a moitas interpretacións.

Interpretación da obra de María Parrato.
Ficha da editorial.
Blog do autor.

17 de enero de 2012

Eu, que matei de melancolía ao pirata Francis Drake... de novo


A finais do século XVI, despois da derrota da Armada Invencible, Jovino vive diversas aventuras nas que coñece o amor, a amizade pero tamén a morte e o sentimento de vinganza. Nas augas de Porto Rico, suxire ao almirante Sancho Pardo de Donlebún unha trampa para atraer ao mítico corsario inglés.
Eu, que matei de melancolía ao pirata Francis Drake! é unha novela histórica de piratas, ambientada no século XVI, onde Gonzalo Moure recrea a historia de don Sancho Pardo de Donlebún, un antepasado seu, ilustre mariño castropolense que pasou a historia por ser o primeiro en derrotar ao lendario pirata Francis Drake, encargado polo goberno inglés de abordar e saquear aos galeóns que facían a rota do Novo Mundo cargados de tesouros.

Ficha da editorial.

Visita a reseña da visita de compañeiros doutro centro de Ferrol ao Pazo de Donlebún

Video sobre o asalto dos ingleses á Coruña: