O Club de lectura Pantasmas de Papel do IES Fernando Esquío é o lugar onde queremos comentar, suxerir, alentar e compartir os libros que nos gustan....Animádevos e deixade os vosos comentarios "en cualquier lengua!"
Amosando publicacións coa etiqueta busca da propia identidade. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta busca da propia identidade. Amosar todas as publicacións

5 de maio de 2025

22 segundos

O que non se di é coma se non existise, afirmara o avó un día, e xa ía sendo hora de existir. Ata ese momento só vivira de portas para dentro. Agora xa non había marcha atrás. A cámara pedíalle que falase.


”Son Álex, un mozo transexual. Abro este vlog para compartir con vós a miña vida. Quen me coñeza e estea a ver este vídeo entenderá moitas cousas, ou mesmo non comprenderá –ou non quererá comprender– nada. O distinto asusta, dá vertixe porque obriga a cuestionarse tantas cousas… E por iso fago este vídeo, porque non quero ter máis medo, nin vergoña de ser quen son.”

Antes de que lle dese tempo a pensar, conectou a cámara co ordenador. Vinte e dous segundos. Ese foi o tempo que tardou o arquivo en subir á rede. 
“22 segundos” relata, en primeira persoa, anacos da infancia e adolescencia dun mozo transexual que, desde os primeiros anos sabe –sen poñerlle etiquetas– que a súa identidade de xénero non coincide co sexo que lle asignaron ao nacer. Unha obra que busca visibilizar, desde a empatía, un colectivo de persoas historicamente silenciadas e denigradas que loita por que as leis –e a sociedade– deixen de consideralas enfermas.

Blog da obra
Unha novela necesaria no blog de Xerais
Ficha de lectura
Presentación da obra na RTVG


3 de febreiro de 2025

Hai cu


 Se a poesía quere intimidade e reflexión, tempo, un dos sitios que mellor lle acaen hoxe é o váter: Hai cu, e polo tanto tamén hai medo. Ser retraído quere tempo. Tempo abondo para facer (de ventre) unha breve e(va)cuación. Tempo que se inviste, por exemplo, en faceren as súas pintadas os vates públicos nos váteres públicos. O váter reduto último do eu, do nós, do noso, do noxo. 

Un libro de poemas para colgar nun cordel no cravo en que espetamos as follas do xornal para nos limpar; de par da cadea da cisterna do váter. Mentres hai cu, hai esperanza.


17 de decembro de 2024

Pel de cordeiro


Catarina pertence a unha estirpe de bruxas. Herda da súa avoa o oficio e afonda nos segredos das plantas medicinais. Críase nunha consulta demencial, onde acoden enfermos con todo tipo de doenzas. Nos últimos anos da Inquisición, no medio da fame e a miseria, elas son o máis semellante a un doutor que existe en Merlo, pero cunha diferenza: son necesarias pero tamén odiadas. Lola é unha muller do século XXI que atravesa unha crise persoal. Entra en contacto cunhas forzas que non comprende. A ruptura coa súa parella, as súas dúbidas sobre a maternidade e o desbloqueo de recordos que tiña esquecidos provócanlle un colapso. Ledicia Costas afonda no espertar sexual, na violencia e na maxia con grandes doses de fantasía. Unha novela hipnótica, que explora o erotismo e a escuridade e nos envolve nunha atmosfera tan terrible como preciosa.

Comezar a ler.

Crítica en Cadernos da Crítica.

Entrevista coa autora:


28 de maio de 2024

Saga Puerto Escondido: preparando o roteiro a Comillas


La serie de Los Libros del Puerto EscondidoLosLibros del Puerto Escondido recoge misterios independientes y autoconclusivos en cada novela, si bien se mantiene el equipo de investigación, liderado por la teniente Valentina Redondo. Alcanza ya más de 100 EDICIONES y acumula – junto con El bosque de los cuatro vientos– UN MILLÓN lectores. Estos títulos han sido traducidos a varios idiomas, entre los que se encuentran el portugués, francés, alemán, italiano, ruso, griego y polaco, entre otros.

Cada novela ensaya un estilo narrativo distinto, homenajeando desde la novela gótica hasta los clásicos misterios habitación cerrada, pasando incluso por el thriller científico e histórico. Un punto común de todos los libros de la saga es que ninguno de los misterios, a pesar de su sorprendente e inusual planteamiento inicial, se resuelve con premisas que no sean realistas. Solo el ingenio y la astucia de los lectores, la ciencia y la historia, pueden encontrar la respuesta a cada uno de los enigmas planteados.

Oliver, un joven londinense con una peculiar situación familiar y una triste pérdida, hereda una casona colonial, Villa Marina, a pie de playa en el pueblecito costero de Suances, en Cantabria. En las obras de remodelación se descubre en el sótano el cadáver emparedado de un bebé, al que acompaña un objeto que resulta completamente anacrónico. Tras este descubrimiento comienzan a sucederse, de forma vertiginosa, diversos asesinatos en la zona (Suances, Santillana del Mar, Santander, Comillas), que, unidos a los insólitos resultados forenses de los cadáveres, ponen en jaque a la Sección de Investigación de la Guardia Civil y al propio Oliver, que inicia un denso viaje personal y una carrera a contrarreloj para descubrir al asesino.

Esta primera novela de la saga nos acercará a Comillas, punto de inicio de nuestro roteiro este curso.



16 de abril de 2024

El mundo amarillo


 Los amarillos son las personas que dan sentido a nuestra vida que se sitúan entre el amor y la amistad.

El mundo amarillo es un mundo fantástico que quiero compartir contigo. Es el mundo de los descubrimientos que hice durante los diez años que estuve enfermo de cáncer. Es curioso, pero la fuerza, la vitalidad y los hallazgos que haces cuando estás enfermo sirven también cuando estás bien, en el día a día. Este libro pretende que conozcas y entres en este mundo especial y diferente; pero, sobre todo, que descubras a los «amarillos». Ellos son el nuevo escalafón de la amistad, esas personas que no son ni amantes ni amigos, esa gente que se cruza en tu vida y que con una sola conversación puede llegar a cambiártela. No te adelanto más: tendrás que leer este libro para poder empezar a encontrar tus «amarillos». Quizás uno de ellos sea yo… El mundo amarillo habla de lo sencillo que es creer en los sueños para que estos se creen. Y es que el creer y el crear están tan sólo a una letra de distancia. ¿Qué esperas a saber quiénes son tus «amarillos»? Albert Espinosa

Web del autor

7 de novembro de 2023

Everlost

Tras un accidente de tráfico, Allie y Nick despiertan en un frondoso bosque. Necesitarán un tiempo para comprender que se encuentran en un lugar conocido como Everlost. Un mundo inquietante, donde los nombres se desvanecen como cualquier otro recuerdo, donde si uno olvida que tiene los ojos azules, puede que se le vuelvan rojos o donde cada día puede convertirse en una repetición del anterior. Pero ¿qué ha pasado con sus vidas? ¿En qué se han convertido? ¿Qué hacen allí? Tal vez sean como monedas caídas de canto.

Lo que ha dicho la prensa
"Fantástica recreación de un mundo maravilloso y terrible. Sorprendentemente imaginativa, bella y cautivadora." (Orson Scott Card)
"Shusterman revela de manera elegante las complejidades de este mundo paralelo... Una aventura divertida, irreverente y memorable." (Bulletin of the Center for Children's Books)
"Una incursión singular en la vida después de la muerte." (Booklist)
"Everlost es una brillante combinación de aventuras, fantasía y misterio con toques sobrenaturales que está escrita con inteligencia y esmero, y nos da la oportunidad de conocer muchos personajes inusuales e inolvidables. Sin duda, el principio de una trilogía que tiene todas las papeletas para convertirse en algo grande." (El Tiramilla)

Leer el primer capítulo

23 de maio de 2023

O corazón de Xúpiter

Non foi doado para Isla mudar de cidade e empezar de cero nun novo instituto. Devecía por dar un paseo polo espazo, avistando planetas a través do telescopio, mergullada no ventre do universo. Casiopea, o nome da tartaruga máxica de Momo, era o nick que empregaba nos foros sobre astronomía nos que participaba adoito. Alí coñeceu a Xúpiter, alguén que semellaba saber moito de estrelas. As longas conversas até ben entrada a madrugada prenderan unha luz, entre os dous existía unha maxia que traspasaba as fronteiras do ciberespazo. Isla sentiu a necesidade de sabelo todo sobre Xúpiter: onde vivía, a que instituto ía, o seu nome real… Quedaron para se coñecer nunha noite de San Xoán de cacharelas e mar embravecido. Foi entón, despois de despedirse da súa amiga Mar, cando Isla se precipitou na escuridade. A súa vida estaba a piques de cambiar para sempre.

Lamentablemente os temas que inclúe a novela non son alleos á mocidade nos institutos hoxe día: acoso escolar, adolescencia, amizade, amor, delincuencia ou internet.

Esta obra levou o Premio Neira Vilas ao Libro Infantil e Xuvenil 2012 e o Premio Asoc. de Escritores en Lingua Galega (Infantil/Xuvenil), 2012.

O corazón de Xúpiter! from SonCine on Vimeo.

1 de marzo de 2023

Andrea Maceiras e "Que me pare o corazón se te esquezo"

Esta semana tivemos o pracer de contar con Andrea Maceiras quen veu falarnos da súa última novela "Que me pare o corazón se te esquezo" así como doutras que tamén leramos no club como "O que sei do silencio" e así fixemos lecturas compartidas.

Andrea explicounos o por qué da escolla dos nome dos personaxes de Que me pare..., dos perigos das redes sociais, dos retos, de saberse distinto e a busca de aceptación nun grupo, dos medos e inseguridades da xente nova que non son exclusivos á xuventude de hoxe, senón que todos os adolescentes das distintas xeracións os sufrimos pero nestes tempos fanse aínda máis públicos polas novas tecnoloxías. Dos perigos de buscar á amizade nun like das redes, cando o mellor é a comunicación persoal...

Nesta sesión repasamos as circunstancias que viven os novos cun móbil nas mans e cómo podemos sortear os problemas empregando as armas de sempre: as palabras, non deixar de falar.

Un verdadeiro pracer ter a Andrea e ler as súas obras.

Ver a galería de imaxes completa.

10 de xaneiro de 2023

Mentira

Xenia loita por sacar as mellores notas, estimulada pola ilusión de entrar en Medicina, pero ultimamente o seu rendemento académico está baixando. O que ocorre é que Xenia se namorou, pero non dun rapaz do seu redor, senón dunha pantasma, dunha voz que xorde da Internet e coa que comparte a súa paixón pola lectura. Xenia pretende coñecer o seu amor virtual, pero el non quere concertar unha cita. Entón decide localizalo e presentarse ante el por sorpresa. Cos poucos datos de que dispón, inicia unha investigación e descobre que todo é mentira: nin a foto nin o nome do rapaz son reais. Cal é a verdadeira identidade da súa alma xemelga?  

Arrepentida polo abandono dos seus estudos, confésallelo todo aos seus pais, convencida de que foi vítima dalgún desaprehensivo. Pero, de forma inesperada, recibe un paquete que lle vai revelar a identidade do rapaz co que compartiu as súas máis íntimas emocións. Procede do cárcere de menores e contén a historia dun asasino. 

Leer o primeiro capítulo.


Como algún de vos xa a lichedes, vos propoño a continuación Verdad e Miedo.

6 de outubro de 2022

O que sei do silencio


«Chámome Delia e son unha covarde. Esta é a historia de como acosamos a Silke durante os meses que estudou no noso instituto. E de como todo se nos foi das mans. Das miñas mans inútiles. E das manipuladoras mans de Xulia, Lara e Daniela. Das mans indiferentes de Marcos. Das sucias e miserables mans de Vítor. Das indecisas mans do meu irmán Iago. Diso vai este blog que acabo de abrir. Dos meses que pasei en silencio. Do que aprendín naqueles días da crueldade e da covardía. Isto é o que sei do silencio.»
 "O que sei do silencio" é o relato estremecedor de como Delia se converteu en acosadora pasiva dunha rapaza inocente de 3º da ESO.
Historia inspirada libremente nun suceso real, afonda dende voces diversas na xénese, desenvolvemento e consecuencias dun caso de acoso escolar. Unha novela necesaria que achega azos a todas aquelas persoas que ignoran o silencio e se fan fortes a si mesmas e ás demais a través das palabras.

Andrea Maceiras: «As redes sociais amplifican un problema, o do acoso escolar, que antes quedaba só nos centros.»  Entrevista no blog Palabra de Gatsby
 Entrevista coa autora para OcultaLit.

15 de febreiro de 2022

Ana Alcolea e El secreto del galeón

Ver cubierta a mayor tamañoPrincipios del siglo XIX: Marina viaja junto a su familia a España desde las colonias americanas. Ella no se parece en nada a sus hermanas: no piensa en casarse ni en bordar su ajuar, solo desea vivir en el mar, convertirse en marinero; algo del todo imposible. De sus pensamientos y anhelos sabe mucho su esclava Ramira, una mujer a la que le han arrebatado todo lo que alguna vez ha amado y que oculta un gran poder heredado de sus antepasados africanos. 

En la actualidad, la madre de Carlos estudia los restos de un galeón español hundido en el Atlántico. Hay algo en esos objetos que la inquieta, que hace que no trabaje a gusto, y esta sensación aumentará con la llegada al museo de su exmarido para colaborar en la restauración. Mientras, Carlos intentará acercarse de todas las formas posibles a Elena, una compañera de clase. Lo que no sabe es que, gracias al estudio de sus padres, podrá estrechar lazos con ella.



Related imageAna Alcolea nació en Zaragoza en 1962, es licenciada en Filología Hispánica y diplomada en Filología Inglesa. Ha sido profesora de Lengua y Literatura durante más de veinticinco años. Ha publicado ediciones didácticas de obras de teatro y numerosos artículos sobre la enseñanza de Lengua y Literatura. Adora conocer otras culturas y otras lenguas. En 2009 aparece su primera novela para adultos, Bajo el león de San Marcos. En Anaya ha publicado las novelas juveniles El medallón perdido, El retrato de Carlota, Donde aprenden a volar las gaviotas, El bosque de los árboles muertos, La noche más oscura (VIII Premio Anaya de Literatura Infantil y Juvenil, White Ravens 2012 y Premio CCEI 2012) y El secreto del galeón; y dos libros infantiles: El abrazo del árbol Castillos en el aire. En 2016 fue galardonada con el Premio Cervantes Chico.

Blog de la autora
Blog del ilustrador David Guirao para ver la evolución de la portada

21 de decembro de 2021

El cuaderno de Aroa

Josan pasa as vacacións de verán co seu avó nun hotel da costa. Mentres trata de planificar o futuro inmediato, dedica o seu tempo para ler libros de filosofía e a interrogarse sobre o divino e o humano.
Durante unha sesta errada, atopa baixo o colchón da súa cama un diario como os que gardaba a súa avoa da súa infancia. Sobre as tapas de coiro, alguén escribiu con purpurina prateada: DIARIO DE AROHA.
Fascinado con este achado, Josan pasa os días seguintes lendo o diario dunha moza que, a piques de cumprir os dezaoito, di odiar aos seus adiñeirados pais e todo o que eles dispuxeron para a súa vida. Dentro do diario, Josan atopa unha fotografía. Detrás dela, Aroha escribiu: «Búscame e atoparasche»


14 de decembro de 2021

El rastro brillante del caracol


Sam no es un protagonista al uso… Sam es bastante distinto de los demás chicos de su edad. Es capaz de pasarse horas y horas jugando al Minecraft o hablando con sus ciberamigos, pero las relaciones personales no se le dan bien. Le cuesta interpretar los gestos de los demás: no sabe si indican alegría o enfado, miedo o emoción. Tampoco se le da bien mirar a los ojos, ni descifrar las verdaderas intenciones de los neurotípicos (que son aquellos que no son Asperger). 
No entiende a los demás: al saludarse, se preguntan cómo están sin que les interese la respuesta, dicen "¿tienes hora?" cuando lo que quieren saber es "¿qué hora es?"  y quieren estar siempre dando besos y abrazos. Él odia el contacto físico (salvo que sea de su familia directa, en cuyo caso ha aprendido a soportarlo).

Martina tiene dos años menos que Sam, y va a un instituto diferente. De no ser por la biblioteca a la que ambos van por las tardes a trabajar, quizá nunca se habrían conocido.
Para Sam, enamorarse es algo nuevo. También lo es encontrarse su muro de Facebook lleno de insultos.
Martina no se atreve a dar el paso sin saber si su amor es correspondido. Además, está demasiado ocupada con Iker, un chico rubio de su edad con el que habla por chat, y que va a conseguirle una sudadera de Estados Unidos. Quizá debería preguntarse por qué tiene tanto dinero, o por qué la llama todo el tiempo "princesa". Quizá debería preguntarse por qué solo tiene dos fotos en su Facebook, y son las dos iguales. Quizá debería haber pensado en todo eso antes de mandarle una foto suya,...


Blog de la autora Gemma Lienas
Reseña en El templo de las mil puertas.



26 de outubro de 2021

Sibila


É noite, a marea vai para arriba e chove a esmadrasar cando unha muller penetra ás agochadas nunha illa practicamente inexpugnable na boca da ría. É a neta da Rubia, a tola do argazo. A filla da expulsada. Sibila regresa ao lugar en que foi animal sen domesticar nun tempo en que todo foi seu. Agora nada ten agás a encarga dunha misión que cumprir e a terrible certeza de que lle vai a vida niso. Durante a estadía na illa irá descubrindo o salvaxe que nela habita: as tensións lacerantes entre quen é e de quen vén sendo; entre un pasado que estoura e un futuro que a aboca ao abismo; entre a ansia da mente e a vontade voraz do corpo.En «Sibila», a nova novela de Rosa Aneiros, nada é o que parece. Ou si. Talvez sexa exactamente o que parece, o que ninguén quere ver.

Recensión en O meu andel.

Crítica en El gran Gatsby

Biografía de un cuerpo

Yo también he volado. En sueños. Ahora ya ni siquiera puedo volar dormido. Como si una extraña metamorfosis se estuviera apoderando de mí. Este cuerpo que no es el mío. Este pico y estas garras. Los sueños que ya no me pertenecen. La realidad y el espejo.

Las piernas recorridas por hilos de cobre. El pie extendido, el muslo flexionado. La música cambia. Soy yo el que está ahora en el escenario haciendo cabriolas y de nuevo Álex llega, lo ocupa todo, baila. Los aplausos como el fragor del agua. El público arrebatado. La danza sucediéndose en esta caída de agua. Todo sucediéndose… Pero, ¿y si no quiero que suceda? ¿Y si no quiero seguir bailando?

Ficha comprensión