Non foi doado para Isla
mudar de cidade e empezar de cero nun novo instituto. Devecía por dar un paseo
polo espazo, avistando planetas a través do telescopio, mergullada no ventre do
universo. Casiopea, o nome da tartaruga máxica de Momo, era o nick que
empregaba nos foros sobre astronomía nos que participaba adoito. Alí coñeceu a
Xúpiter, alguén que semellaba saber moito de estrelas. As longas conversas até
ben entrada a madrugada prenderan unha luz, entre os dous existía unha maxia
que traspasaba as fronteiras do ciberespazo. Isla sentiu a necesidade de sabelo
todo sobre Xúpiter: onde vivía, a que instituto ía, o seu nome real… Quedaron
para se coñecer nunha noite de San Xoán de cacharelas e mar embravecido. Foi
entón, despois de despedirse da súa amiga Mar, cando Isla se precipitou na
escuridade. A súa vida estaba a piques de cambiar para sempre.
Esta obra levou o Premio
Neira Vilas ao Libro Infantil e Xuvenil 2012 e o Premio Asoc. de Escritores en
Lingua Galega (Infantil/Xuvenil), 2012.
2 comentarios:
Me ha gustado mucho este libro por diversas cosas; los sentimientos que han surgido en mi y por la lección importante para una adolescente de mi edad. Claro que me gustaría cambiar el final pero eso ha hecho que sea uno de los libros que recomiende.Isla es un chica común, que le pasan cosas de chicas comunes y que conoce gente común que pueden cambiar nuestras vidas en un instante. Otra de las cosas que me mantuvieron pegada a las páginas son las frecuentes aclaraciones sobre el universo y constelaciones, pero también por introducir mitología griega. Un 9 para Ledicia Costas.
Grazas polo teu comentario, sempre nos axuda á elección das obras para o club de lectura.
Publicar un comentario