Sol de Inverno

Di Rosa Aneiros: "Sol de Inverno non é unha novela histórica, senón a historia de como Inverno procura recuperar o paraíso perdido da súa infancia no territorio de Antes".

Son casi 300 páxinas as que lle valeron á autora de Resistencia (2002) a edición número 26 do premio Xerais de novela. e non só isto. Có título Ás de bolboreta tambén gañou o galardón Fundación Caixa Galicia de Literatura Xuvenil, convocado desde 2006 pola mesma editorial.

"Traballei moito tempo en Sol de Inverno", recorda Aneiros. Tanto que xa durante o proceso final da súa anterior novela -Veu visitarme ou mar (2004)- a escritora anotaba escenas, bosquexos, mesmo o deseño imaxinario de Antes, a terra da protagonista, Inverno. "Antes existe como topónimo na Costa dá Morte", explica. Pero Sol de Inverno narra a perda e intento de recuperación dun espazo non só físico, senón mental.

Un acontecemento relacionado con rapaces e celos trunca a vida de Inverno xusto antes da Guerra Civil. A súa fuxida cara a adiante introdúcea de cheo no turbillón dunha historia acelerada: a contenda en Barcelona, os campos de concentración en Francia, o exilio en México e despois en Cuba, o maio francés de 1968... "Cuba non é únicamente un lugar de exilio", comenta Rosa Aneiros, " senón o lugar onde se reencontra cos seus antepasados".

Ademais de Inverno, "o motor da novela", polo libro circulan a un tempo personaxes inventados e reais. Rafael Dieste e Carmen Muñoz nas Misións Pedagóxicas da República ou o propio Castelao fan aparición no traballo de Aneiros. "Para escribilo utilicei moita documentación, ás veces cheguei a pensar que se me ía das mans". Os diarios da xornalista e escritora republicana Silvia Mistral, a quen está dedicado Sol de Inverno ou de Elixio Vilaverde foron materia prima da novela. Non sei se me dará tantas satisfaccións unha vez publicada como traballo me deu escribila, di divertida.

Reseña en Maleducadas.
Presentación do Club de Lectura do IES Catabois.

Primeiro capítulo para ir facendo dente.